شمس الدین ابو عبد الله محمد بن محمد بن حامد بن مکى جزینى عاملى، معروف به شهید اول (م 786 ق) شاگرد فخر المحققین( فرزند علامۀ حلى) بوده که شاگرد شاگردان علامۀ حلى است.
شهید اول، محمد بن مکى بن احمد عاملى نبطى جزینى، نخستین شهید بزرگوار از این سلسلۀ نور و رحمت در این طیف و قشر است که شاید از نظر نداشتن همتا و نظیر در رتبه و منزلت فقهى و علمى، او را «شهید اول» و نخستین شهید گفته‌اند.
سرانجام شهید اول در روز پنج‌شنبه نهم جمادى الأولى سال 786 هجرى در عهد سلطنت برقوق، با فتواى قاضى برهان الدین مالکى و عباد بن جماعۀ شافعى، پس از تحمل یک سال حبس و زندان در قلعۀ شام به شهادت رسید.
در همان ایام حبس بود که کتاب ارزشمند اللمعة الدمشقیة را در مدت 7 روز تألیف کرد در حالى که از منابع فقه تنها المختصر النافع در اختیارش بود.
به دلیل کینه‌ها و عداوت‌هاى دیرینه‌اى که از تشیع و علماى شیعه و آن بزرگوار داشتند، بدن شریفش را به دار کشیده و سنگسار کردند و مورد اهانت‌ها قرار دادند.
کتاب «اللمعة الدمشقیّة فی فقه الإمامیّة» تألیف شهید اول( م 786 ق) است که در بردارندۀ یک دوره از مهم‌ترین مباحث فقهى مى‌باشد که به سبک فقه فتوایى نوشته شده و گاهى نیز به صورت بسیار مختصر مباحث استدلالى در آن دیده مى‌شود.
از آنجا که شهید اول ادیب بزرگ و شاعر با ذوقى بوده است، به تعابیر فقهى متداول آن زمان بسنده ننموده است بلکه با دگرگونى در تعابیر فقهى زمان خود و با استفاده از علم معانى و بیان و بکارگیرى زیباترین تعابیر اثرى جاودانه را ایجاد نموده است.
حواشى و شروح متعددى همچون «الروضة البهیّة» شهید ثانى (م 966 ق)، «شرح لمعه» شیخ على کاشف الغطاء (م 1353 ق)،«شرح لمعه» سید محمدرضا بن محمد بحر العلوم( م 1253 ق) بر این کتاب نوشته شده است.
شهید اول در این کتاب در ابتدا احکام هر باب را ذکر نموده و پس از آن مسائلى که با این احکام ارتباط داشته و سپس مستحبات و مکروهات را بیان نموده است و آن چنانکه در پایان کتاب آمده است نظریات مشهور از فقها در آن ذکر شده است (و لم نذکر فیها سوى المهم و هو المشهور بین الأصحاب).
آن چنانکه فرزند فاضل مؤلف، ابو طالب محمد گفته است کتاب به درخواست شمس الدین محمد آوى یکى از اصحاب و نزدیکان سلطان على بن مؤید از سلاطین سربداران خراسان نوشته شده است تا این کتاب مرجع در احکام فقهى و حکومتى آنان باشد. شهید أوّل در خطبۀ کتاب از وى تعبیر به «بعض الدیانین» و در پایان تعبیر به «بعض الطلاب» نموده است.
آن چنانکه شهید ثانى در مقدمۀ کتاب الروضة البهیّة بیان نموده است کتاب اللمعة الدمشقیة در یک هفته و در سال 782 ق تألیف شده است. ولی شیخ حر عاملى (م 1104) در أمل الآمل ذکر نموده که این کتاب در زندان قلعه شام و در سال 786 ق نوشته شده و در نزد شهید اوّل فقط مختصر النافع محقق حلّى موجود بود صحیح نمى‌باشد. (أمل الآمل ج 1 ص 182، 183).
مباحث کتاب اللمعة الدمشقیّة نظیر شرائع الإسلام در چهار قسمت عبادات، معاملات، ایقاعات و احکام مطرح شده است ولى از نظر تقسیم‌بندى کتاب‌ها در بعضى موارد با کتب فقهى متداول تفاوت‌هایى دارد. این کتاب‌ها عبارتند از: طهارة، صلاة، زکاة، خمس، صوم، حج، جهاد، کفارات، نذر و توابع آن، قضاء، شهادت، وقف، عطیّه، متاجر، دین، رهن، حجر، ضمان، حواله، کفاله، صلح، شرکت، مضاربه، ودیعه، عاریه، مزارعه، مساقاة، اجاره، وکالة، شفعه، سبق و رمایه، جعاله، وصایا، نکاح، طلاق، خلع و مباراة، ظهار، ایلاء، لعان، عتق، تدبیر و مکاتبه، اقرار، غصب، لقطه، احیاء موات، صید و ذبائح، اطعمه و اشربه، میراث، حدود، قصاص، دیات. از کتاب طهارت تا جهاد، قسمت عبادات است و سایر قسمت‌ها با یکدیگر آمیخته شده‌اند. از کتاب شرکة تا نکاح، قسمت معاملات است، و کتاب‌هاى حدود، قصاص، دیات، قضاء و شهادت، قسمت احکام است و بقیۀ کتاب‌ها قسمت ایقاعات مى‌باشند.
کتاب اللمعة الدمشقیة از زمان تألیف مورد توجه فقها واقع شده و شروح و حواشى متعددى بر آن نوشته شده است و حتى آن را ترجمه نموده و به شعر در آورده‌اند. عروف ترین شرح ین کتاب، «الروضة البهیّة فی شرح اللمعة الدمشقیّة» تألیف شهید ثانى (م 966 ق) (ذ/ 14/ 49) است.
به نقل از نرم افزار «جامع فقه اهل بیت علیهم السلام 2»، مرکز تحقیقات کامپیوترى علوم اسلامى (نور)
