اعتراف تلخ عالم بزرگ اهل تسنن به جسارت عمر بر حضرت فاطمه زهرا سلام ‌الله علیها

ابو محمد عبد الله بن مسلم دینورى (213-276 ق) ، از علماء معروف اهل تسنّن و از نویسندگان عصر عباسى‏ در کتاب « الإمامة و السیاسة (معروف به تاریخ الخلفاء) می‌نویسد:

هنگامی که ابو بکر از عدم بیعت کسانى که همراه على بودند مطلع شد، عمر را به سوى آنان فرستاد. عمر به در خانه على آمد و از آنان خواست تا بیرون بیایند و با ابو بکر بیعت کنند ولى آنان از این کار خوددارى کردند. عمر درخواست هیزم کرد و گفت: «و الّذی نفس عمر بیده، لتخرجن أو لأحرقنها على من فیها» (سوگند به کسى که جان عمر در دست اوست، بیرون آیید و گر نه خانه و اهلش را به آتش خواهم کشید)!

به عمر گفته شد: «یا أبا حفص، إن فیها فاطمة» (اى ابو حفص، فاطمه در آن خانه است)!

عمر گفت: «و إنْ» (حتى اگر فاطمه نیز در خانه باشد)!

 الإمامة و السیاسة المعروف بتاریخ الخلفاء، أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة الدینوری (276 ق)، ج 1، ص 30، تحقیق علی شیری، بیروت، دارالأضواء، ط الأولى، 1410/1990.