عدم رضایت حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیه از ابوبکر و عمر و شکایت از آنان به خداوند پس از هر نماز

ابو محمد عبد الله بن مسلم دینورى (213-276 ق) ، از علماء معروف اهل تسنّن و از نویسندگان عصر عباسى‏ در کتاب « الإمامة و السیاسة (معروف به تاریخ الخلفاء) می‌نویسد:

پس از حمله عمر و عاملین ابوبکر به خانه حضرت فاطمه زهرا و حضرت علی علیهماالسلام برای گرفتن بیعت اجباری از اهالی آن، عمر به ابو بکر گفت: «انطلق بنا إلى فاطمة، فإنا قد أغضبناها» (بیا تا نزد فاطمه برویم، ما او را به خشم آورده ‏ایم).

آن دو آمدند و از فاطمه سلام الله علیها اجازه داخل شدن به خانه را خواستند، فاطمه به آن دو اجازه نداد. آن دو نزد على علیه‌السلام رفتند و با او سخن گفتند.

على علیه‌السلام آنان را نزد فاطمه سلام الله علیها آورد. وقتى که نشستند، فاطمه سلام الله علیها صورتش را به سوى دیوار گرفت.

آنان سلام کردند ولى فاطمه سلام الله علیها پاسخ سلام آنان را نداد.

ابو بکر خواست از حضرت فاطمه سلام الله علیها دلجویی کند، ولی آن حضرت خطاب به آن دو فرمود:

«أ رأیتکما إن حدثتکما حدیثا عن رسول الله صلّى الله علیه و سلّم تعرفانه و تفعلان به» (اگر به شما نشان دهم و حدیثى را از پیامبر (ص) براى شما نقل کنم، آیا آن را مى‏ شناسید و به آن عمل مى ‏کنید)؟

آن دو گفتند: «آرى».

فاطمه سلام الله علیها فرمود: «نشدتکما الله أ لم تسمعا رسول الله یقول: رضا فاطمة من رضای، و سخط فاطمة من سخطی، فمن أحب فاطمة ابنتی فقد أحبنی، و من أرضى فاطمة فقد أرضانی، و من أسخط فاطمة فقد أسخطنی» (شما را به خدا سوگند، آیا شما دو نفر از رسول خدا صلّی الله علیه و آله نشنیدید که مى ‏فرمود: خشنودى من در خشنودى فاطمه است و خشم من در خشم فاطمه است، هر کس فاطمه دخترم را دوست بدارد گویى مرا دوست داشته است و هر کس فاطمه را خشنود کند مرا خشنود کرده است و هر کس فاطمه را به خشم آورد مرا به خشم آورده است)؟

گفتند: «آرى از رسول خدا این مطلب را شنیده‏ ایم».

فاطمه سلام الله علیها فرمود: «فإنّی أشهد الله و ملائکته أنکما أسخطتمانی و ما أرضیتمانی، و لئن لقیت النبی لأشکونکما إلیه» (من نزد خدا و فرشتگان او گواهى مى‏ دهم شما دو نفر مرا به خشم آورده‏ اید و مرا خشنود نکرده ‏اید و هرگاه که پیامبر صلّی الله علیه و آله را دیدار کنم نزد او از شما دو نفر شکایت خواهم کرد).

سپس فرمود: «و الله لأدعون الله علیک فی کل صلاة أصلیها» (سوگند به خدا، در هر نمازى که به پا دارم، از خدا علیه تو یارى مى‏ خواهیم).

الإمامة و السیاسة المعروف بتاریخ الخلفاء، أبو محمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة الدینوری (276 ق)، ج 1، ص 31 تحقیق علی شیری، بیروت، دارالأضواء، ط الأولى، 1410ق.