چیزی که از دنیا برای انسان باقی خواهد ماند

آنچه نزد شماست پایان مى‏یابد و آنچه نزد خداست ماندنى است. 

(النحل: 96)

بهترین توشه برای سفر آخرت

انسان  مسافر است؛ مسافری که مقصدش جهان آخرت است. همان مقصدی که شخصی مثل علی علیه‌السلم از سختی و دوری آن آه می‌کشد:

«آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِیقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِیمِ الْمَوْرِد».

خداوند بهترین توشه برای این راه سخت و طولانی را معرفی کرده است:

سفارشی از امام مجتبی علیه‌السلام در مورد تعامل با دنیا و آخرت

از امام حسن مجتبی علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:

براى دنیایت به نحوى کار کن که گویا قرار است تا ابد در آن زندگی کنی؛ و براى آخرتت به نحوى کار کن که گویا فردا خواهى مرد.

در اینکه مراد از جمله «براى دنیایت به نحوى کار کن که گویا قرار است تا ابد در آن زندگی کنی» دو احتمال وجود دارد: