برخی آیات حجاب‏ در قرآن کریم

حجاب، در لغت به معناى پرده، پوشش و حایل بین دو شى‏ء است. زن محجوب، زنى است که با پوششى، پوشیده باشد. مقصود از حجاب در اینجا پوشاندن زن بر طبق موازین شرع در برابر نامحرم است ...

آیۀ حجاب

اى پیامبر، به همسران و دختران خود و به زنان مؤمنان بگو: از چادرهایشان [آن قسمتى را که رهاست‏] بر خود بپوشانند [تا گردن و سینه آنان دیده نشود]. این کار به این‏که [به عفّت‏] شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند نزدیک‏تر است.

(الأحزاب : 59)

هر پوششی، پوشیدگی نیست!

خداوند بر اساس حکمت نافذ خویش بر زنان لازم دانسته است تا مروارید وجودشان را در صدف حجاب از دید نامحرمان بپوشانند.

بعضی‌ها فکر می‌کنند در داشتن حجاب برای زن، چادر موضوعیت دارد. به این معنی که آنچه برای زن واجب است، پوشیدن چادر است، هرچند این چادر پوشیدگی لازم را برای زن فراهم نکند!

هرچند باید گفت که چادر حجاب برتر است، ولی مطلب فوق سخن صحیحی نیست.

چراکه آنچه برای زن لازم است، پوشاندن بدن و زیورآلات از نامحرم است (مگر مواردی که اجازه داده‌شده است)؛ نه اینکه فقط پوشیدن چادر به هر صورتی که باشد لازم باشد.

بنابراین در مواردی که باوجود پوشیدن چادر، هنوز پوشیدگی لازم برای زن ایجاد نشده است، حجاب تحقق‌نیافته است. مثل جایی که چادر نازک و بدن‌نما باشد؛ یا به خاطر جنس و رنگ مخصوصش، باعث مفسده و جلب‌ توجه نامحرم شود، یا طوری پوشیده شود که تمام قسمت‌هایی که مستور بودنش لازم است را نپوشاند.

همچنین با این توضیحات معلوم میشود، پوشیدن لباسهایی که به خاطر تنگی یا جنس خاصشان، برجستگی های بدن زن را نمایان کرده و باعث ایجاد مفسده و جلب توجه نامحرم میشوند نیز جایز نیست.

به خاطر همین مطلب است که در احکام فقهی آمده است:

از پوشیدن لباسى که باعث جلب توجّه نامحرم شده و مفسده داشته باشد، اجتناب شود.

(استفتاءات امام خمینى؛ ج‌3، احکام حجاب)

 

 

برای مطالعه بیشتر مراجعه شود به:

1. استفتائات مراجع تقلید. بخش مربوط به نگاه و حجاب

2. احکام روابط زن و مرد، نوشته‌ی سید مسعود معصومی