یکی از زیباترین سجایای اخلاقی، روحیۀ سپاسگزاری و قدردان بودن نسبت به محبت و الطاف دیگران است. اهلبیت علیهمالسلام بهترین نمونه برای کسانی بودند که مزین به این سجیهی اخلاقی بودند و سعی میکردند در مقابل نیکی که از طرف دیگران در حق آنان صورت میگرفت قدردان باشند و لطف آنان را جبران کنند.
حکایت زیر نمونهای از این روحیۀ خاندان وحی است که حتی در سختترین دوران زندگی خود نیز از سپاسگزاری و بخشش به کسانی که در حق آنان خوبی کرده بودند صرفنظر نمیکردند..
