روایتی از شب‌زنده‌داری امیرالمؤمنین علیه‌السلام

شب‌هنگام بود. در محوطه دارالامارۀ کوفه دراز کشیده بود.

می‌دانست که شب‌های امیرالمؤمنین علیه‌السلام، شب‌های معمولی نیست که به خواب و غفلت بگذرد.

شنیده بود که آن حضرت، چه مناجات جان‌سوزی در دل شب با پروردگارش دارد.

شاید دوست نداشت بخوابد و این فرصت را که به هم‌جواری با مولای مناجاتیان برایش نصیب شده بود از دست بدهد.

 ناگهان دید که حضرت وارد محوطه شد، درحالی‌که به‌مانند شخص واله و سرگشته بود...