نتیجۀ داشتن آرزوهای طولانی

یکی از آفات دنیاگرایی و داشتن آرزوهای طولانی، قساوت قلب است.

در روایت است که در ضمن مناجات بین پروردگار با حضرت موسی علی نبینا وآله و علیه‌السلام، خداوند به حضرت موسی فرمود:

«یَا مُوسَى لَا تُطَوِّلْ فِی الدُّنْیَا أَمَلَکَ‏ فَیَقْسُوَ قَلْبُکَ وَ الْقَاسِی الْقَلْبِ مِنِّی بَعِیدٌ».¹

اى موسى در دنیا آرزوى خود را دراز مکن که دلت سخت می‌شود؛ و سخت‌دل از من دور است.

مرحوم علامه محمدباقر مجلسی در ذیل روایت فوق و در بیان معنی آرزوی دارز دنیوی و قساوت قلب که مورد نکوهش قرار گرفته است چنین می‌فرماید:

«درازاى آرزو این است که انسان مرگ را فراموش کند و آن را دور پندارد و گمان کند که عمرش دراز باشد، یا چنان آرزوهاى کثیری داشته باشد که جز در طول عمر به دست نمی‌آیند و این مایه قساوت و سختی دل است؛ و قساوت قلب یعنى نترسیدن و نداشتن هراس از نگرانی‌ها (وعیدهای خداوند) و نپذیرفتن پندهاى سودمند».²

 

 

پی‌نوشت:

1. الکافی (ط - الإسلامیة)؛ ج‏2؛ ص 329

2. مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول؛ ج‏10؛ ص 293