چرا در سورۀ بقره، هدایت‌گری قرآن مختص انسان‌های باتقوا معرفی شده؟
خداوند در ابتداء سورۀ بقره می‌فرماید:
«الم ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِین»[1]
این کتاب که هیچ شکّى در آن نیست، هدایتى است براى تقواپیشگان.
سؤالی که پیش می‌آید این است که چرا خداوند در این آیه، هدایت‌گری قرآن را مختص انسان‌های باتقوا معرفی کرده است؟!
در تفسیر نمونه به این سؤال چنین پاسخ داده شده است که:
مسلماً قرآن براى هدایت همه جهانیان نازل شده، ولى علت اینکه در آیه فوق هدایت قرآن مخصوص پرهیزکاران معرفى گردیده، این است که تا مرحله اى از تقوا در وجود انسان نباشد (مرحله تسلیم در مقابل حق و پذیرش آنچه هماهنگ با عقل و فطرت است) محال است انسان از هدایت کتابهاى آسمانى و دعوت انبیاء بهره بگیرد.
به تعبیر دیگر، افراد فاقد ایمان دو گروهند: گروهى هستند که در جستجوى حقیقت هستند و این مقدار از تقوا در دل آنها وجود دارد که هر جا حق را ببینند پذیرا مىشوند؛ گروه دیگرى افراد لجوج و متعصب و هواپرستى هستند که نه‌تنها در جستجوى حق نیستند، بلکه هر جا آن را بیابند براى خاموش کردنش تلاش مىکنند.
مسلما قرآن و هر کتاب آسمانى دیگر تنها به حال گروه اول مفید بوده و هست و گروه دوم از هدایت آن بهره اى نخواهند گرفت.[2]