چرا گاهی دعا می‌کنیم ولی مستجاب نمی‌شود؟!
از حضرت امام موسی کاظم علیه‌السلام روایت شده که: عده‌ای به (پدرم حضرت امام) صادق علیه‌السلام عرض کردند که «ما دعا می‌کنیم ولی دعایمان مستجاب نمی‌شود»! حضرت امام صادق علیه‌السلام در پاسخ فرمودند:
«لِأَنَّکُمْ تَدْعُونَ مَنْ لَا تَعْرِفُونَهُ»[1] (دعای شما مستجاب نمی‌شود، زیرا شما کسى را می‌خوانید که او را نمىشناسید).
آری یکی از شروط استجابت دعا این است که انسان خداوندی که از او درخواست حاجت می‌نماید را بشناسد؛ و الّا اگر کسی کمترین حق پروردگار که شناخت او است را نشناسد، چگونه انتظار مستجاب شدن دعاهایش را دارد؟!
وقتی انسان خدا را شناخت، با حالت شک و تردید از او مسألت نمی‌نماید. خواهد دانست که مخاطب او خداوندی است که تمام عالم و تمام اسباب تحت قدرت اوست و اگر او چیزی را بخواهد، کسی یا چیزی نمی‌تواند مانع خواست او شود.
خواهد دانست که خداوند رحمت واسعه دارد و نسبت به رساندن خیر و رحمت به بندگان، بُخلی ندارد.
خواهد دانست که همت او در به اجابت دعاها مؤثر است و خداوند دوست دارد که انسان برای رسیدن به خواسته‌هایش خودش نیز تلاش نماید.
خواهد دانست که گناهان او در برآورده نشدن دعاهایش مؤثر است و خداوند متعال گاهی عدم استجابت دعاها را کفاره و مجازاتی برای گناهان او قرار می‌دهد.
خواهد فهمید که خداوند واقف به مصالح بندگان است و اگر دعایی به مصلحت دعاکننده نباشد، آن دعا را به نحوی که به مصلحت او باشد، به اجابت می‌رساند.
خواهد فهمید که برآورده‌نشدن زودهنگام دعاها به خاطر حکمتی است که خداوند به آن حکمت واقف است.