به نام دین، به کام دشمن
چه بسیار انسان‌های روباه‌صفتی که برای به استثمار دیگران در جهت منافع دنیوی‌شان، از نام دین و مکتب سوء استفاده کرده و خود را شخص موجهی جلوه می‌دهند.
جریان‌های تکفیری، عزاداری‌های موهون، هیئت‌ها و مجالسی با محتواهای افراطی و وحدت شکن و ده‌ها مثال دیگر، نمونه‌هایی هستند که عده‌ای گمراه به نام دین و به کام خود عدۀ دیگر را دور خود جمع کرده‌اند و خواسته یا ناخواسته در جهت تضعیف اسلام ناب و تقویت دشمن قدم بر‌می‌دارند.
بنابراین لازم است دقت کنیم که در چه مجالس و محافلی حاضر می‌شویم تا در این دام گرفتار نشویم.
همچنانکه خداوند، رسول گرامی‌اش را از حضور در مسجدی که منافقین در جهت ضربه زدن به اسلام تأسیس کرده بودند،[1] منع می‌کند و می‌فرماید:
«لا تَقُمْ فیهِ أَبَداً لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى مِنْ أَوَّلِ یَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فیهِ فیهِ رِجالٌ یُحِبُّونَ أَنْ یَتَطَهَّرُوا»[2]
(هرگز در این مسجد قیام به عبادت مکن و نماز مگزار؛ بلکه شایستهتر این است که به جاى این مسجد، در مسجدى قیام به عبادت کنى که شالوده آن در روز نخست بر اساس تقوا گذارده شده است و گروهى در آن به عبادت مشغولند که دوست مىدارند خود را پاکیزه نگه دارند).