گزارشی تاریخی از قدرت سخنوری حضرت زینب سلام‌الله‌علیها
شاید برخی حضرت زینب سلام الله علیها را فقط با مصیبت‌ها و رنج‌هایی که کشیده بشناسند؛ ولی علاوه بر صبری که آن بانو را نمونۀ صابران در راه خدا قرار داده است، برخی گزارش‌های تاریخی حکایت از خطبه‌های آتشین و نطق کوبندۀ او نیز دارد؛ به‌طوری‌که این سخنان هر شنونده و خواننده‌ای را تحت تأثیر قرار داده است.
از حذیم بن شریک أسدى نقل شده که: بعد از شهادت حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام وقتی امام زین‌العابدین علیه‌السلام با نسوان از کربلا به کوفه آمدند، حضرت زینب سلام الله علیها خطاب به کوفیان خطبۀ تأثیرگذاری را ایراد کردند.
حذیم أسدى ادامه می‌دهد که:
«لَمْ أَرَ وَ اللَّهِ خَفِرَةً قَطُّ أَنْطَقَ مِنْهَا کَأَنَّهَا تَنْطِقُ وَ تُفْرِغُ عَلَى لِسَانِ عَلِیٍّ ع وَ قَدْ أَشَارَتْ إِلَى النَّاسِ بِأَنْ أَنْصِتُوا فَارْتَدَّتِ الْأَنْفَاسُ وَ سَکَنَتِ الْأَجْرَاسُ»[1]
به خدا سوگند هیچ زن با حیائی سخنورتر از زینب دختر علی (علیهماالسلام) ندیده بودم؛ ان بانو آن‌چنان سخن می‌گفت که گویا با زبان علی (علیه‌السلام) سخن می‌گوید. سپس به مردم اشاره کرد تا ساکت شوند و گوش به سخنانش دهند. پس نفس‌ها درسینه حبس شد و سکوت همه‌جا را فراگرفت.