منزلی که بسیاری از همراهان امام حسین علیه‌السلام از ایشان جدا شدند
هنگامی‌که کاروان حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در مسیر کوفه به منزل زُباله وارد شدند در این هنگام خبر شهادت «عَبْداللَّه بْن یَقْطُر» به عرض آن حضرت رسید. امام علیه‌السلام (که پیش‌ازاین، خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه را در منزل ثَعلَبِیّه دریافت کرده بود) نامه‌ای به این مضمون براى یاران خود قرائت فرمود:
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّهُ قَدْ أَتَانَا خَبَرٌ فَظِیعٌ قَتْلُ مُسْلِمِ بْنِ عَقِیلٍ وَ هَانِئِ بْنِ عُرْوَةَ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یَقْطُرَ وَ قَدْ خَذَلَنَا شِیعَتُنَا فَمَنْ أَحَبَّ مِنْکُمُ الِانْصِرَافَ فَلْیَنْصَرِفْ غَیْرَ حَرِجٍ لَیْسَ عَلَیْهِ ذِمَامٌ»
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ اما بعد، خبر دل‌خراش شهادت مسلم بن عقیل و هانى بن عروه و عبداللَّه بن یقطر به ما رسید و معلوم شد شیعیان ما از یاری‌رساندن به ما منصرف شده‌اند. اینک هر یک از شما که مى خواهد بدون هیچ مانع و حَرَجی برگردد و از طرف ما بر گردن او عهد و پیمانی نیست.
مردم که از این خبر وحشتناک مطلع شدند دسته‌دسته به‌طرف راست و چپ حرکت کرده و متفرق شدند و آن‌ها که باقى ماندند اصحاب آن جناب بودند که از مدینه همراه با حضرت بودند و عدۀ کمى نیز در مسیر با حضرت همراهی کرده بودند.
مرحوم شیخ مفید بعد از نقل این ماجرا می‌فرماید:
دلیل این که حضرت امام حسین علیه‌السلام همراهان خود را از شهادت این رادمردان باخبر ساخت این بود که می‌دانست این جمعیت از آن نظر پا به‌پای او حرکت مى کنند و آهنگ پیروى دارند که خیال مى کنند چون به شهرى درآیند همه مردم شهر سر اطاعت در برابر آن حضرت فرود مىآورند و مطیع اوامر خواهند بود. امام دوست نداشت آنان را بدون اطلاع از چنین پیش آمدى همراه خود سازد (به همین جهت آنان را از بی‌وفائى کوفیان باخبر ساخت تا هر که می‌خواهد به مقصد خود روانه شود).[1]
این مردم بی‌وفا که در آن شرایط سخت از امام جدا شدند نمونۀ بارز کسانی بودند که حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در حق آنان فرمود:
«إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُون»[2]
همانا مردم دنیاپرست‌اند و دین از سر زبان آن‌ها فراتر نرود و تا آنجا که زندگى شان را روبه‌راه سازد دین‌دار هستند ولی هنگامی‌که در بوته آزمایش (و بلا) گرفتار شوند دین‌داران اندک می‌گردند.
ببینید دنیاپرستی چه بر سر انسان می‌آورد که حتی آنان که جزء یاران امام معصوم بودند، در بزنگاه امتحان رفوزه شدند و امامی که حق را از آنِ او می‌دانستند را تنها گذاشتند.