مجوز ورود به منازل سیر و سلوک
ورود به منازل عرفان و سیر و سلوک مجوز می‌خواهد؛
مجوزش رها شدن از تعلقات دنیوی است،
رها شدن از دلبستگی به هر چیزی که محبت خدا را در دل انسان به حاشیه می‌برد،
و رها شدن از هر نوع وابستگی و تعلق قلبی به همسر و فرزند که مانع محبت خالص نسبت به پروردگار می‌شود؛
همچنان که حضرت موسی علیه‌السلام در جریان ملاقات با پروردگار، مأمور به تهی کردن قلب از محبت اغیار و خالص گرداندن آن برای پروردگار شد:
«فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً»[1]
[1] «کفش هایت را بیرون آور، زیرا تو در وادى مقدس طوى هستى» (سوره طه، آیه 12)
نکته: در روایتی از امام مهدی علیه‌السلام درآوردن کفش که حضرت موسی علیه‌السلام در جریان ملاقات با پروردگار مأمور به آن شد، به رها شدن از تعلقات قلبی نسبت به اغیار و زن و فرزند تفسیر شده است (کمال‌الدین و تمام النعمة، ج2، ص 460)
نکته: راه شدن از تعلقات دنیوی با محبت نسبت به زن و فرزند منافاتی ندارد؛ مشروط به اینکه این محبت نیز در جهت محبت و رضایت الهی باشد و انسان را وابسته‌ی آنان نکند