مجوز ورود به منازل سیر و سلوک

ورود به منازل عرفان و سیر و سلوک مجوز می‌خواهد؛

مجوزش رها شدن از تعلقات دنیوی است،

رها شدن از دلبستگی به هر چیزی که محبت خدا را در دل انسان به حاشیه می‌برد،

و رها شدن از هر نوع وابستگی و تعلق قلبی به همسر و فرزند که مانع محبت خالص نسبت به پروردگار می‌شود؛

همچنان که حضرت موسی علیه‌السلام در جریان ملاقات با پروردگار، مأمور به تهی کردن قلب از محبت اغیار و خالص گرداندن آن برای پروردگار شد:

«فَاخْلَعْ‏ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً»[1]

---

[1] «کفش ‏هایت را بیرون آور، زیرا تو در وادى مقدس طوى هستى» (سوره طه، آیه 12)

نکته: در روایتی از امام مهدی علیه‌السلام درآوردن کفش که حضرت موسی علیه‌السلام در جریان ملاقات با پروردگار مأمور به آن شد، به رها شدن از تعلقات قلبی نسبت به اغیار و زن و فرزند تفسیر شده است (کمال‌الدین و تمام النعمة، ج‏2، ص 460)

نکته: راه شدن از تعلقات دنیوی با محبت نسبت به زن و فرزند منافاتی ندارد؛ مشروط به اینکه این محبت نیز در جهت محبت و رضایت الهی باشد و انسان را وابسته‌ی آنان نکند