بلایی که هوا و هوس بر سر انسان می‌آورد
درسی از صفحه چهل و سوم قرآن کریم
چه بسیار شده که آیات قرآن کریم را خوانده‌ایم ولی به راحتی و بدون تامل، از کنار آن آیات گذشته‌ایم، درحالی‌که جمله جمله این آیات، پیام‌های مهمی دربرگرفته‌اند.
در خدمت شیخ الشیوخ شهرمان بودم. ایشان در میان کلامشان آیۀ بسیار تأثیرگذاری را تلاوت کردند و آن اینکه:
«أَ رَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ أَ فَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلًا»[1]
دوباره روی عبارت «اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ» تاکید کردند و ادامه دادند:
کار انسان در پیروی از هوا و هوس به جایی می‌رسد که إله خود را هوای نفسش قرار می‌دهد.
آری هواپرستی چیزی جز «مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ» نیست؛ همان بلایی که هوا و هوس بر سر انسان می‌آورد؛ و پناه می‌بریم به خدا از شر هوای نفسمان...
[1] سوره فرقان، آیه 43؛ ترجمه: به من بگو، آیا کسى که معبود خود را هواى خویش قرار داده است، تو مىتوانى نگهبان او باشى [و او را به راه راست هدایت کنى]؟