حتی در شرایط غیرطبیعى نیز از مستجاب شدن دعا مأیوس نشوید
درسی از صفحه پنجاه و پنجم قرآن کریم
حضرت زکریا و همسرش سالخورده شده بودند. علاوه بر اینکه همسر زکریا در آغاز، نازا و عقیم بود و ازنظر معیارهاى طبیعى بسیار بعید به نظر مى رسید که صاحب فرزندى شود. ولی حضرت زکریا با ایمان به قدرت پروردگار حضرت زکریا از خداوند تقاضاى فرزند کرد.
در این موقع فرشتگان به هنگامی‌که او در محراب ایستاده و مشغول نیایش بود، وى را صدا زدند که خداوند تو را به یحیى بشارت مى دهد.
زکریا از شنیدن این بشارت، غرق شادى و سرور شد و عرض کرد پروردگارا! چگونه ممکن است فرزندى براى من باشد درحالی‌که پیرى به من رسیده و همسرم ناز است (قالَ رَبِّ أَنَّى یَکُونُ لِی غُلامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِیَ الْکِبَرُ وَ امْرَأَتِی عاقِرٌ)
در اینجا خداوند به او پاسخ داد و فرمود: «این‌گونه خداوند هر کارى را که بخواهد انجام مى دهد» (قالَ کَذلِکَ اللَّهُ یَفْعَلُ ما یَشاءُ).[1]
اولین درسی که از این جریان استفاده می‌شود عبارت است از اینکه «در شرایط غیرطبیعى نیز دعا کنید و از خدا یاری بجویید که ممکن است به استجابت برسد».[2]
درس دیگر این است که اراده ى خدا بر هر چیز طبیعى غلبه دارد؛ چون او علة العلل است و علیت او فوق علل طبیعى است؛ پس اگر خدا بخواهد، در حالت پیرى و عقیمى نیز فرزند عطا مى کند، پس هیچگاه از استجابت دعا مأیوس نشویم.[3]