چرا خداوند به کافران مهلت میدهد؟!
درسی از صفحه هفتاد و سوم قرآن کریم
سؤال:
اگر این کفار، مشرکین و ظالمان انسانهای بدی هستند، پس چرا خداوند اینقدر آنها را غرق در نعمت کرده است؟!
چرا مرگومیر و کشتار و انواع بیماریها اینقدر بین ما رایج است ولی همانقدر بین دشمنان خدا کم است؟!
چرا ما اینقدر گرفتار بلاها هستیم، ولی بعضیها که هیچ دین و مذهبی ندارند، اینقدر در رفاه و آسایشاند؟!
این حرفها سخنان کسانی است که بعضی از مؤمنین از مشاهده رفاه و نعمت انسانهای گمراه، به ذهنشان خطور کرده و گاه به زبان میآورند.
همینطور میتواند حرفهای خود کفار و مشرکین و ظالمان باشد که بگویند: اگر ما بد هستیم، پس چرا اینقدر غرق آسایش و امکانات هستیم و دچار هیچ بلاء و گرفتاری نیستیم؟!
در جواب این سؤالات باید بگوییم که:
اولاً نمیتوان قبول کرد که همیشه مؤمنین دچار فقر و مشکلات میشوند و مفسدین هم همیشه در ناز و نعمت هستند.
ثانیاً علت بسیاری از این مشکلات که گرفتار آنها هستیم، اشتباهات و تقصیرات خودمان هست. همانطور که دلیل بعضی از پیشرفتها و امکانات دیگران تلاش و زحمت خودشان است.
ثالثاً برفرض که این حرفها صحیح باشد، خداوند در قرآن کریم جواب این سؤالات را داده است. آنجا که میفرماید:
وَ لا یَحْسَبَنَّ الَّذینَ کَفَرُوا أَنَّما نُمْلی لَهُمْ خَیْرٌ لِأَنْفُسِهِمْ إِنَّما نُمْلی لَهُمْ لِیَزْدادُوا إِثْماً وَ لَهُمْ عَذابٌ مُهینٌ
(سوره آل عمران، آیه 178)
و البته نباید کسانى که کافر شده اند تصور کنند اینکه به ایشان مهلت مى دهیم براى آنان نیکوست؛ ما فقط به ایشان مهلت مى دهیم تا بر گناه (خود) بیفزایند، و (آنگاه) عذابى خفتآور خواهند داشت.
با توجه به این آیه، مهلت دادن خداوند به کفار و عدم مجازات آنها، به خاطر این است که:
آنها راه هدایت را بر خود بستهاند و طغیان، کفر و گناهان بیاندازهشان کار را بهجایی رسانده که دیگر امیدی به بازگشت آنها نیست تا با تلنگر گرفتاری دنیوی بیدار شوند. لذا مهلت دادن خداوند به آنها، نوعی مجازات است تا با سنگین کردن کارنامه بدشان، بر عذاب اخروی خویش بی افزایند.
بنابراین نه میتوان گفت: رفاه، سلامتی و امکانات فراوان مفسدین، دلیل بر این است که خداوند آنها را بیشتر دوست دارد و این نعمتها به مصلحتشان است؛
و نه میتوان گفت: گرفتاریهای مؤمنین دلیل بر این است که خداوند آنها را دوست نداشته و این گرفتاریها برخلاف مصلحت آنها است.