در هیچ حالی در حق همسرتان ظلم نکنید
درسی از صفحه هشتاد و یکم قرآن کریم
در عصر جاهلیت قبل از اسلام، هنگامى که برخى مردان مىخواستند همسر خود را طلاق بدهند و با زن دیگرى ازدواج نمایند، او را متهم به اعمال منافى عفت مى کردند و آن قدر بر او سخت مى گرفتند که حاضر شود مهرش را بپردازد و طلاق بگیرد؛ و همان مهر را براى زن دوم قرار مى دادند.[1]
خداوند در قرآن کریم عمل به شدّت از این کار زشت جلوگیرى و آن را نکوهش مى کند و می‌فرماید:
«وَ إِنْ أَرَدْتُمُ اسْتِبْدالَ زَوْجٍ مَکانَ زَوْجٍ وَ آتَیْتُمْ إِحْداهُنَّ قِنْطاراً فَلا تَأْخُذُوا مِنْهُ شَیْئاً أَ تَأْخُذُونَهُ بُهْتاناً وَ إِثْماً مُبِیناً»[2]
«اگر تصمیم گرفتید که همسر دیگرى به جاى همسر خود انتخاب کنید و مال فراوانى (به عنوان مهر) به او پرداخته اید، چیزى از آن را نگیرید؛ آیا براى باز پس گرفتن (مهر) زنان متوسل به تهمت و گناه مى شوید؟!».
بنابراین مهریه حق مسلم زنان است، چه شوهرانشان با آنان اختلاف نداشته و در کنار آنان زندگی کنند و چه بخواهند از آنان جدا شوند. لذا طلاق و جدایی نباید بهانه‌ای برای گرفتن مهریه زنان که حق مسلم آنان است باشد. طوری که اگر برای گرفتن این حق آنان متوسل به بهتان و افتراء به آن گردیده شود، ظلم بدتری در حق آنان صورت خواهد گرفت.