شریکان دزد و رفیقان قافله!

درسی از صفحه صد و یکم قرآن کریم 

در این صفحه از قرآن کریم خداوند در ضمن آیات 141 الی 143 سوره نساء، شش صفت از منافقان را بیان می‌فرماید:

1. «منافقان کسانى هستند که همیشه مى‏خواهند از هر پیشامدى به نفع خود بهره ‏بردارى کنند، اگر پیروزى نصیب شما شود فوراً خود را در صف مؤمنان جا زده، مى ‏گویند آیا ما با شما نبودیم و آیا کمک‌های ارزنده ما مؤثر در غلبه و پیروزى شما نبود؟ بنابراین، ما هم در تمام این موفقیت‌ها و نتایج معنوى و مادى آن شریک و سهیم هستیم» اما اگر بهره ‏اى از این پیروزى نصیب دشمنان اسلام شود، فوراً خود را به آن‌ها نزدیک کرده، مراتب رضامندى خویش را به آن‌ها اعلام مى‏دارند و مى‏ گویند: «این ما بودیم که شما را تشویق به مبارزه با مسلمانان و عدم تسلیم در برابر آن‌ها کردیم؛ بنابراین، ما هم در این پیروزی‌ها سهمى داریم».

(الَّذِینَ یَتَرَبَّصُونَ بِکُمْ فَإِنْ کانَ لَکُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قالُوا أَ لَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ وَ إِنْ کانَ لِلْکافِرِینَ نَصِیبٌ قالُوا أَ لَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَیْکُمْ وَ نَمْنَعْکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ).

 

2. آن‌ها براى رسیدن به اهداف شوم خود از راه خدعه و نیرنگ وارد مى ‏شوند و حتى مى‏ خواهند: به خدا خدعه و نیرنگ زنند درحالی‌که در همان لحظات که درصدد چنین کارى هستند در یک نوع خدعه واقع شده ‏اند، زیرا براى به دست آوردن سرمایه ‏هاى ناچیزى سرمایه‏ هاى بزرگ وجود خود را از دست مى‏دهند به‌طوری‌که آیه مى‏ گوید: «منافقان مى ‏خواهند خدا را فریب دهند؛ درحالی‌که او آن‌ها را فریب مى‏دهد».

(إِنَّ الْمُنافِقِینَ یُخادِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ).

 

3. آن‌ها از خدا دورند و از راز و نیاز با او لذت نمى‏ برند و به همین دلیل «هنگامی‌که به نماز برخیزند سرتاپای آن‌ها غرق کسالت و بى‏ حالى است».

(وَ إِذا قامُوا إِلَى الصَّلاةِ قامُوا کُسالى‏).

 

4. آن‌ها چون به خدا و وعده‏ هاى بزرگ او ایمان ندارند، «اگر عبادت یا عمل نیکى انجام دهند آن نیز از روى ریاست نه به خاطر خدا».

(یُراؤُنَ النَّاسَ).

 

5. «آن‌ها گاهى ذکرى هم بگویند و یادى از خدا کنند از صمیم دل و از روى آگاهى و بیدارى نیست و اگر هم باشد بسیار کم است».

(وَ لا یَذْکُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِیلًا).

 

6. «آن‌ها افراد سرگردان و بى هدف و فاقد برنامه و مسیر مشخص‏ اند، نه جزء مؤمنان‌اند و نه در صف کافران».

(مُذَبْذَبِینَ بَیْنَ ذلِکَ لا إِلى‏ هؤُلاءِ وَ لا إِلى‏ هؤُلاءِ).

 

منبع: برگزیده تفسیر نمونه، ج‏1، ص 466 الی 468