نظر قرآن درباره سرانجام حضرت عیسی علیه‌السلام

درسی از صفحه صد و سوم قرآن کریم 

خداوند در قرآن کریم عقیده‌ی مسیحیان مبنی به صلیب کشیده شدن و کشته شدن حضرت عیسی علیه‌السلام را چنین ردّ می‌کند که:

«وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لکِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ ما لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّباعَ الظَّنِّ وَ ما قَتَلُوهُ یَقِیناً بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ إِلَیْهِ وَ کانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکِیماً» (سوره نساء، آیه 157 و 158)

(عذاب و لعنت ما آنان را فرا گرفت، به خاطر) سخنى که (مغرورانه) مى ‏گفتند: «ما عیسى بن مریم، فرستاده‏ ى خدا را کشتیم»! در حالى که آنان‏ عیسى را نه کشتند و نه به دار آویختند، بلکه کار بر آنان مشتبه شد (و کسى شبیه به او را کشتند) و کسانى که درباره‏ ى عیسى اختلاف کردند خود در شک بودند و جز پیروى از گمان، هیچ یک به گفته‏ ى خود علم نداشتند و به یقین او را نکشته‏ اند؛ بلکه خداوند او را به سوى خود بالا برد و خداوند عزیز و حکیم است.

 

و اگر مى‏ بینیم قرآن مخصوصاً روى مسئله مصلوب نشدن مسیح ع تکیه کرده است، بااینکه ظاهراً موضوع ساده‏ اى به نظر مى رسد به خاطر همین است که عقیده خرافى فداء و بازخرید گناهان امت را به‌شدت بکوبد مسیحیان را از این عقیده خرافى بازدارد تا نجات را درگرو اعمال خویش ببینند، نه در پناه بردن به صلیب.

مسیحیان‏ کنونى مسیح ع را پیامبرى که براى هدایت و تربیت و ارشاد خلق آمده باشد نمى ‏دانند، بلکه او را فرزند خدا و یکى از خدایان سه‏ گانه می ‏دانند که هدف اصلى آمدن او به این جهان فدا شدن و بازخرید گناهان بشر بوده است، مى‏ گویند: او آمده تا قربانى گناهان ما شود، او بدار آویخته و کشته شد تا گناهان بشر را بشوید و جهانیان را از مجازات نجات دهد، بنابراین راه نجات را منحصراً در پیوند با مسیح و اعتقاد به این موضوع مى‏ دانند! به همین دلیل گاهى مسیحیت را مذهب نجات یا فداء مى ‏نامند و مسیح را ناجى و فادى لقب مى ‏دهند و اینکه مى ‏بینیم مسیحیان روى مسئله صلیب فوق‌العاده تکیه مى‏ کنند و شعارشان صلیب است از همین نقطه‌نظر هست.

ولى هیچ‌یک از مسلمانان در بطلان این عقیده تردید ندارند، زیرا:

اولاً: مسیح ع پیامبرى همچون سایر پیامبران خدا بود، نه خدا بود و نه فرزند خدا، خداوند یکتا و یگانه است و شبیه و نظیر و مثل و مانند و همسر و فرزند ندارد.

ثانیاً «فداء» و قربانى گناهان دیگران شدن مطلبى کاملاً غیر منطقى است هر کس درگرو اعمال خویش است و راه نجات نیز تنها ایمان و عمل صالح خود انسان است.

ثالثاً: عقیده «فدا» گناهکارپرور و تشویق‌کننده به فساد و تباهى و آلودگى است.

رابعاً: قرائنى در دست است که مسئله مصلوب شدن عیسى ع را تضعیف مى‏کند ... (ادامه بحث در منبع معرفی شده)

 

منبع: تفسیر نمونه، ج 199 الی 203