پاداش ده‌‌برابر اعمال نیک مخصوص چه کسانی است؟
درسی از صفحه صد و پنجاه قرآن کریم
قرآن کریم در آیه ى صد و شصتم سوره ى انعام به قانون ده برابر شدن پاداش کار نیک و قانون کیفر مساوى گناه اشاره مى کند و مى فرماید:
«مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها وَ مَنْ جاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزى إِلَّا مِثْلَها وَ هُمْ لا یُظْلَمُونَ»
هر کس (کار) نیکى آورد، پس برایش ده برابر مثل آن (پاداش) است؛ و هر کس (کار) بدى بیاورد، پس جز همانند آن کیفر نخواهد شد؛ و آنان مورد ستم واقع نمى شوند.
یکی از نکات این آیه در کلمه‌ی «جاءَ بِالْحَسَنَة» (بیاورد نیکی را) و «جاءَ بِالسَّیِّئَة» (بیاورد بدی را) است. بر اساس این آیه انسان تنها زمانی می‌تواند نتیجه اعمال نیک را در قیامت دریافت کند که این اعمال را با خود به قیامت ببرد؛ و الّا اگر انسان اعمال نیک خویش را به‌وسیله‌ی امثال گناه و منت‌گذاری از بین ببرد، دیگر کار نیکی به قیامت نبرده تا نتیجه‌ی آن را مشاهده کند!
همچنین زمانی اعمال بد انسان در قیامت گریبان‌گیر انسان می‌شود که این اعمال زشت همراه انسان به قیامت برده شود؛ و الّا اگر انسان با توبه و کردارهای نیک این اعمال نیک را از بین ببرد، دیگر در قیامت کار زشتی در کار نیست تا به خاطر آن عذاب شود.