دلیل اینکه خداوند در قرآن کریم مشرکین را «نَجَس» نامیده است
درسی از صفحه صد و نود و یک قرآن کریم
خداوند در آیه 28 سوره توبه می‌فرماید:
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَسٌ» (اى کسانى که ایمان آورده اید مشرکان آلوده و ناپاکند).
برای اینکه بدانیم چرا خداوند مشرکین را «نجس» توصیف کرده است، لازم است معنی لغوی نجس را بدانیم.
«نَجَس» معنى مصدرى دارد و به عنوان تاکید و مبالغه به معنى وصفى نیز به کار مىرود.[1]
راغب اصفهانی در مفردات می‌نویسید:
«نَجَاسَة» یعنى پلیدى و ناپاکى که بر دو نوع است: اول نجاستى که با حواس فهمیده میشود؛ ودوم نجاستى که با درک و فهم و بصیرت شناخته میشود. نوع دوّم همان است که خداوند مشرکین را با آن واژه وصف کرده است و می‌فرماید: «إِنَّمَا الْمُشْرِکُونَ نَجَس».[2]
مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان میگوید: از ظاهر آیه چنین استفاده میشود که کافر نجس العین است ولی عده‌ای نجس خوانده شدن مشرکان را به خاطر اعتقاد و رفتار و گفتار منحرف و ناپسند آنها دانسته‌اند.[3]
بنابراین براساس یک تفسیر، اعتقادات مشرکانه از جمله اعتقاد به شریک داشتن خداوند، پلید بوده و به منزله نجاست هستند؛ به همین خاطر خداوند مشرکان را نجس خوانده است.