نمونه‌هایی از امدادهای خداوند به رسول اکرم (ص)
درسی از صفحه صد و نود و سه قرآن کریم
خداوند در آیه چهل سوره توبه، به مؤمنین گوشزد می‌کند که خیال نکنند اگر آنان رسول اکرم صلّی الله علیه و آله را یاری نکردند، آن حضرت بی‌یاور می‌ماند؛ بلکه «اگر او را یارى نکنید خداوند او را یاری خواهد کرد» (إِلاَّ تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ).
سپس برای اثبات این مطلب، بعضی از امدادهای غیبی‌اش به آن حضرت را چنین بیان می‌کند که خداوند او را یارى خواهد کرد همانگونه که در مشکل‌ترین ساعات او را تنها نگذارد. در آنجا که می‌فرماید:
«إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِینَ کَفَرُوا ثانِیَ اثْنَیْنِ إِذْ هُما فِی الْغارِ إِذْ یَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ وَ أَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها وَ جَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلى وَ کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیا وَ اللَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ»
(آن هنگام که کافران او را [از مکه] بیرون کردند در حالى که دومین نفر بود [و یک نفر همراه او بیش نبود] در آن هنگام که آن دو در غار بودند و او به همسفر خود مىگفت غم مخور خدا با ماست! در این موقع خداوند سکینه [و آرامش] خود را بر او فرستاد و با لشکرهایى که مشاهده نمىکردید او را تقویت نمود و گفتار [و هدف] کافران را پائین قرار داد [و آنها را با شکست مواجه ساخت] و سخن خدا [و آئین او] بالا [و پیروز] است و خداوند عزیز و حکیم است).
امدادهای خداوند به رسول اکرم صلّى الله علیه و آله که در این آیه ذکر شده‌اند عبارتند از:
1. امداد که در ماجرای توطئه ى خطرناک مشرکان براى کشتن رسول اکرم صلّى الله علیه و آله به آن حضرت نمود. در «لیلة المبیت» از هر قبیلهاى شخصى آماده شد و تصمیم گرفتند شبانه پیامبر را بکشند. آن حضرت، علىبن ابىطالب علیهما السلام را به جاى خود خواباند و شبانه همراه ابوبکر به سوى غار ثور رفت. کفّار در تعقیب پیامبر صلى الله علیه و آله تا در غار آمدند، ولى با دیدن تار عنکبوت بر غار منصرف شدند و برگشتند و پیامبر صلى الله علیه و آله پس از سه روز به مدینه عزیمت فرمود. در آن مدّت، غلام ابوبکر، (عامربن فهره) براى آنان غذا مىبرد و على علیه السلام مقدّمات سفر به مدینه را فراهم مىکرد. پس از سه روز، سه شتر آماده شد و پیامبر صلى الله علیه و آله، ابوبکر و راهنما، عازم مدینه شدند (فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَیْهِ).[1]
2. فرشتگانى که حافظ پیامبر در این سفر پر خوف و خطر بودند و یا آنها که در میدان جنگ «بدر» و «حنین» و مانند آن به یارى او شتافتند (وَ أَیَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْها).[2]
3. در هم شکسته شدن توطئههاى مشرکین و در هم پیچیده شدن آئین خرافی آنان و پیروزی رسول اکرم ص و دین او می‌کند (وَ جَعَلَ کَلِمَةَ الَّذِینَ کَفَرُوا السُّفْلى وَ کَلِمَةُ اللَّهِ هِیَ الْعُلْیا).[3]