هدیهای که از طرف محبوب به انسان میرسد، دو جنبه دارد که هر دو با ارزش هستند:
اولین جنبه اهمیت هدیه مربوط به خود هدیه کردن است، فارغ از اینکه هدیه چه چیزی است. هدیهای که از طرف محبوب به انسان میرسد هرچه باشد با ارزش باشد؛ چرا که نشان از دوستی و محبتی است که از طرف محبوب به انسان میرسد.
جنبه دیگر اهمیت هدیه مربوط به آن چیزی است که هدیه شده است. مخصوصا اگر این هدیه از طرف کسی باشد که به ارزش هدیه و مصلحت بندهاش بیشتر از هر کس دیگری واقف است.
خداوند در قرآن کریم «دختر» و «پسر» را هدیهای از جانب خدا میداند:
«لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ یَخْلُقُ ما یَشاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ إِناثاً وَ یَهَبُ لِمَنْ یَشاءُ الذُّکُورَ» (شوری: 49)
هدیههایی با ارزش که بر اساس خداوند مصلحت بندگان به آنان عنایت میکند.
پس بهتر است بیشتر به این مطلب تمرکز کنیم که خدا این فرزند را از روی لطف و رحمت به بندهاش عطاء کرده و پسر یا دختر بودن فرزند را به او واگذار کنیم که او مصلحت بندهاش را بهتر همه مىداند.