معامله ای چنین پرسود با خداوند!

درسی از صفحه دویست و چهارم قرآن کریم

شهادت معامله با خداوند است؛ آن هم چه معامله ای؟ معامله ای پرسود! معامله ای که طرف حساب انسان کریم است؛ جنس ناچیز او را به بالاترین قیمت میخرد؛ جسم فناپذیر انسان را با بهایی سرمدی که عبارت است از بهشت جاویدان معاوضه میکند!

خداوند در قرآن کریم این مطلب را به زیبایی بیان میفرماید:

«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى‏ مِنَ الْمُؤْمِنینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ یُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى‏ بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذی بایَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظیمُ»¹

خدا از مؤمنان جان­ها و مال­هایشان را خریده به این (بهاء) که بهشت از آن آنها باشد (در عوض) در راه خدا کارزار کنند، بکشند و کشته شوند؛ این وعده حقى است بر او که در تورات و انجیل و قرآن ذکر فرموده؛ و کیست که به پیمان خویش از خدا وفادارتر باشد؟! به معامله پر سود خویش که انجام داده ‏اید شادمان باشید که این کامیابى بزرگ است‏.

مقام معظم رهبری دربارۀ مفهوم شهادت چنین فرمودند:

«شهادت یک مفهوم عجیبی است؛ یک مقوله‌ی عجیبی است؛ یک مقوله‌ی عمیقی است. شهادت یعنی معامله‌ی با خدا؛ یک معامله‌ی دوجانبه‌ی بی‌دغدغه‌ی با خدای متعال؛ جنس هم معلوم؛ بهای جنس هم معلوم. جنس عبارت است از جان. جان یعنی سرمایه‌ی اصلی هر انسانی در این دنیای مادّی؛ این جنس است؛ این را شما تقدیم می­کنید؛ در مقابل، چه میگیرید؟ در مقابل، سعادت ابدی و حیات جاودان در برترین نعمت­های الهی را میگیرید. خب، این جنسی که شما در شهادت می­دهید، یک جنس ماندگار نیست. این جنس مثل همان یخی است که فروشنده‌ی یخ، روز تابستان آمده بود یخ را عرضه میکرد، میگفت مردم! این جنس را از من بخرید که اگر نخرید، اصل مایه از دست خواهد رفت؛ این‌جوری است دیگر. حالاها که داخل خانه‌ها یخ هست، قدیم­ها که یخ را از بازار می­خریدیم، فروشنده‌ی یخ این یخ را لای کیسه‌گونی و مانند اینها نگه میداشت که بماند تا بیایند بخرند. اگر نمیخریدند چه می­شد؟ اگر مشتری پیدا نمی­شد و یخ را نمی­خرید چه می­شد؟ یخ آب می­شد، از بین می­رفت. این مشتری‌ای که می‌آید این جنس نابودشدنی را از شما می­خرد، خیلی مشتری باارزشی است. این جانی که من و شما داریم، همان یخ است، این دارد ذرّه‌ذرّه [از بین] میرود دیگر؛ مگر این‌جور نیست؟ ذرّه‌ذرّه دارد تمام میشود. هر یک روزی که می­گذرد، ما به آن سرآمد داریم نزدیک‌تر میشویم؛ یعنی به قبر داریم نزدیک‌تر میشویم؛ این دارد روزبه‌روز [از بین] می­رود. حالا چقدر طول بکشد؟ بعضی‌ها این سرآمدشان چهل‌سالگی است، بعضی پنجاه‌سالگی است، بعضی هشتادسالگی است؛ بالاخره تمام می­شود؛ دیر و زود دارد، سوخت و سوز ندارد؛ دارد تمام می­شود. حالا [برای] این جنسی که چه شما بفروشی و چه نفروشی بالاخره تمام خواهد شد، یک مشتری پیدا شده و می­گوید من این را از تو می­خرم، آن‌هم به بالاترین قیمت می­خرم. آن بالاترین قیمت چیست؟ بهشت...»²

پی نوشت:

1. سوره توبه، آیه 111

2. دیدار با خانواده معظم شهدای مرزبان و مدافع حرم؛ 96/3/28