قوانین موجود در صحف حضرت موسى و حضرت ابراهیم علیهم االسلام
دوشنبه, ۲۰ فروردين ۱۴۰۳، ۱۲:۴۶ ق.ظ
قرآن کریم در آیات سى و سوم تا چهل و یکم سوره نجم با اشاره به کسى که از اسلام یا انفاق روى برگردانده اند و مقدار اندکى بخشش دارند و بخل مى ورزند، به آموزه هاى کتاب هاى ابراهیم و موسى علیه السلام و سه قانون در مورد اعمال انسان اشاره مى کند و مى فرماید:
«أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِما فِی صُحُفِ مُوسى* وَ إِبْراهِیمَ الَّذِی وَفَّى* أَلَّا تَزِرُ وازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرى* وَ أَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلَّا ما سَعى* وَ أَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرى* ثُمَّ یُجْزاهُ الْجَزاءَ الْأَوْفى»[1]
[آیا (کسى که از اسلام یا انفاق روى برگرداندهاند و مقدار اندکى بخشش دارند و بخل مى ورزند) از آنچه در کتاب هاى موسى است با خبر نشده است؟! و (نیز از کتاب هاى) ابراهیمى که (به پیمانش) وفا کرد، که هیچ باربردارى بار سنگین (گناه) دیگرى را برنمى دارد؛ و اینکه براى انسان جز کوشش او نیست؛ و اینکه کوشش او در آینده دیده مى شود؛ سپس با جزاى کامل تر به او پاداش داده مى شود].[2]
در آیات فوق به سه اصل و قانون در مورد اعمال انسان که در کتاب موسى علیه السلام و ابراهیم علیه السلام و قرآن آمده است اشاره شده است:
1. قانون آن است که کسى مسئول گناهان دیگران نیست، ولى اگر کسى سنت بدى را پایه گذارى کند، در گناه عمل کنندگان شریک است.
2. قانون آن است که به هیچ کس غیر از تلاش او نمى رسد، ولى مواردى همچون ارث، اجاره و مضاربه در اسلام وجود دارد.
3. و نیز قانون آن است که خدا پاداش کامل عمل هر کس را مى دهد، ولى گاهى از راه لطف یا شفاعت پاداش اضافى به افراد مى دهد.[3]
[1] سوره نجم: 36- 41
[2] رضایى اصفهانى، محمدعلى، تفسیر قرآن مهر، ج20، ص 75، 24جلد، پژوهشهاى تفسیر و علوم قرآن - ایران - قم، چاپ: 1، 1387 ه.ش.
[3] تفسیر قرآن مهر، ج20، ص 77