شنبه, ۲۸ مهر ۱۴۰۳، ۰۶:۵۰ ق.ظ
امیرالمؤمنین علیهالسلام فرمودند:
«وَ کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الدُّنْیَا سَمَاعُهُ أَعْظَمُ مِنْ عِیَانِهِ وَ کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الْآخِرَةِ عِیَانُهُ أَعْظَمُ مِنْ سَمَاعِه»
(شنیدن هر چیزى از دنیا بزرگیش بزرگتر از دیدن آن است و دیدن هر چیزى از آخرت بزرگتر از شنیدنش است).
به عبارت دیگر دنیا و ظواهر آن مثل تبل تو خالی است که بیشتر از آنچه هست جلوه کرده و انسان را فریب میدهد؛ طوری که وقتی به آن میرسد میبیند که آنچه درباره آن شنیده بود بهتر و بیشتر از واقعیت آن است؛ بر خلاف آخرت که حقیقت آن قابل تصور نیست و هرچه درباره آن شنیده شده فقط گوشهای از واقعیت آن است؛ طوری که نعمتهای بهشتی آن و عذابهای دوزخ آن مافوق تصور انسان است.
شریف الرضى، محمد بن حسین، نهج البلاغة، نسخه صبحی صالح، خطبه 114، ص 170، 1جلد، هجرت - قم، چاپ: اول، 1414 ق.