امیرالمؤمنین علیهالسلام فرمودند: شنیدن هر چیزى از دنیا بزرگیش بزرگتر از دیدن آن است و دیدن هر چیزى از آخرت بزرگتر از شنیدنش است.
- ۲۸ مهر ۰۳ ، ۰۶:۵۰
مولوی در مثنوی انسانهای پستهمت را تشبیه به موش و مار کرده که اگر جهان، باغی پر از گل و ریحان و نعمتهای گوناگون باشد، سهم موش و مار، همان لانه های خاکی است ...
مولوی انسانهای دنیاطلب و وابسته به دنیا را تشبیه به میوه های نارس و خام میکند که به سختی به درخت چسبیده اند؛ و انسانهای تکامل و رشد یافتهای که از بند این دنیای خاکی جدا شدهاند و هر لحظه آماده مرگ و ملاقات الهی شدهاند را تشبیه به میوههای رسیده و پخته و شیرین میکند که وابستگی آنها به درخت، سست می شود و هر لحظه آماده جدا شدن از درخت هستند ...
از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده که وقتی آیۀ «وَ الَّذینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا یُنْفِقُونَها فی سَبیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلیمٍ» نازل شد، فرمودند:
هر مالى که زکات آن داده شود، کنز نیست (و جمع کنندۀ آن مشمول آیۀ فوق نمیشود) اگرچه در زیر هفت زمین باشد و هر مالی که زکات آن پرداخت نشود، کنز است، اگرچه روى زمین باشد.
نگامى که به مسلمانان دستور جهاد داده شد، برخى به فکر پدران، برادران و فرزندان کافر خویش بودند که مى بایست با آنان بجنگند، و برخى دل در گرو سرمایه ها و تجارت خویش داشتند که تا حد زیادى در دست مشرکان بود و با مسافرتهاى آنان به مکه رونق مىگرفت و گروهى نیز که خانه هاى خوبى در مکه داشتند، از ویرانى یا تعطیلى آنها در جنگ هراس داشتند.
خداوند در آیه ى بیست و چهارم سوره ى توبه، به این افراد سخت هشدار مىدهد و میفرماید:
خوب که بنگری، انسان طالب نامتناهی و جاودانگیست. حس اشباعناپذیر او دوست دارد که آنچه میخواهد را برای همیشه و تا ابد داشته باشد. ولی در این دنیا هرچه را که بنگری فانیست...
کسى که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش میدهیم و بر محصولش میافزاییم؛ و کسى که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمى از آن به او میدهیم، امّا در آخرت هیچ بهرهاى نخواهد داشت.
(الشوری : 20)