دشمنی با حضرت علی علیه‌السلام مانع قبولی اعمال

از رسول خدا صلّی الله علیه و آله روایت شده که خطاب به حضرت علی علیه‌السلام فرمودند:

«یَا عَلِیُّ لَوْ أَنَّ عَبْداً عَبَدَ اللَّهَ مِثْلَ‏ مَا قَامَ‏ نُوحٌ‏ فِی قَوْمِهِ وَ کَانَ لَهُ مِثْلُ أُحُدٍ ذَهَباً فَأَنْفَقَهُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ مُدَّ فِی عُمُرِهِ حَتَّى حَجَّ أَلْفَ حِجَّةٍ ثُمَّ قُتِلَ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَةِ ثُمَّ لَمْ یُوَالِکَ یَا عَلِیُّ لَمْ یَشَمَّ رَائِحَةَ الْجَنَّةِ وَ لَمْ یَدْخُلْهَا ...‏»[1]

[یا على اگر بنده بود که عبادت کرده باشد خداى عز و جل را آن مقدار که نوح اقامت کرده بود در میان قوم، و مثل کوه احد او را زر بوده که نفقة کرده باشد در راه خداى تعالى، و آن قدر عمر یافته که هزار حج در هزار سال بجاى آورده باشد بهر دو قدم خود یعنى حج پیاده گذارده باشد و مظلوم کشته شده باشد میان صفا و مروه و دوستى تو را اختیار نکرده باشد اى على رائحه جنت به مشام او نخواهد رسید و هرگز به بهشت داخل نخواهد شد].

[1] بشارة المصطفى لشیعة المرتضى (ط - القدیمة) ؛ ج‏2 ؛ ص 94