مرحوم سیدبن‌طاوس نقل کرده است که: در شب عاشورا حسین ع و یارانش تا صبح ناله میکردند و مناجات می نمودند و زمزمه ناله شان همچون آواى بال زنبور عسل شنیده میشد پاره اى در رکوع و بعضى در سجده و جمعى ایستاده و عدّه اى نشسته مشغول عبادت بودند ...
از امام سجاد علیه‌السلام نقل شده که فرمود: شبى که پدرم در فرداى آن شب به شهادت رسید بیمار بودم و عمه‌ام زینب سلام‌الله علیها از من پرستارى مى‌کرد. در این حال پدرم خود را از اصحاب کنار کشیده به خیمه آمد، درحالی‌که جُوَیْن غلام ابوذر غفاری همراهش بود و شمشیر آن حضرت را اصلاح و آماده می‌کرد و خود آن حضرت نیز این اشعار را می‌خواند: