- ۰۵ فروردين ۹۹ ، ۰۰:۵۲
انسان تا زمانی که از نعمتی بهرهمنداست، ارزش والای این نعمت را نمیداند؛ آن نعمت طوری برایش تکراری شده و به آن عادت میکند که بهرهمندی از آن، جذابیتی برایش ندارد. ولی وقتی آسیبی به آن نعمت وارد میشود، تازه میفهمد که چه نعمت بزرگی داشت؛ افسوس میخورد که چرا قدر آن نعمت را ندانست.
در کلامی زیبا از امیر بیان امام علی علیهالسلام، به دو مورد از این نعمتها اشارهشده است که بزرگی این دو نعمت را فقط کسی آنطور که بایدوشاید درک میکند که آنها را ازدستداده است ...