یکی از دلایل ترک انفاق

بُخل، ترک زکات و صدقه، عدم پرداخت خمس، ترک انفاق به نیازمندان، همه و همه یک عامل مهم دارد و آن عبارت است از اینکه انسان به این باور نرسیده که خداوند مالک حقیقی است و اوست که از نعمت‌های خویش انسان را بهره‌مند کرده است.

اگر انسان بداند که هر آنچه دارد در حقیقت مالک اصلی آن خداوند است، خود را امانت‌داری بیش فرض نمی‌کند و تمام سعیش این خواهد بود که این دارایی‌ها را در جهت رضای صاحب آن که پروردگار متعال است صرف نماید:

«وَ اللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَکُمْ عَلى‏ بَعْضٍ فِی الرِّزْقِ فَمَا الَّذینَ فُضِّلُوا بِرَادِّی رِزْقِهِمْ عَلى‏ ما مَلَکَتْ أَیْمانُهُمْ فَهُمْ فیهِ سَواءٌ» (النحل : 71)

(این خداوند است که بعضى از شما را بر بعض دیگرى از نظر روزى برترى می‌دهد. اما آن‌ها که برترى یافته‏اند، به خاطر تنگ‏نظرى، حاضر نیستند ازآنچه در اختیار دارند به بندگان مملوک خود بدهند و آن‌ها را در اموال خویش شریک سازند تا آن‌ها نیز با شما مساوى گردند).