یادداشت‌های یک طلبه

یادداشت‌ها، دروس، سخنرانی‌ها و مکتوبات حجت‌الاسلام حجت پناه‌زاده

یادداشت‌های یک طلبه

یادداشت‌ها، دروس، سخنرانی‌ها و مکتوبات حجت‌الاسلام حجت پناه‌زاده

یادداشت‌های یک طلبه

امام رضا علیه‌السلام: «رحمت خدا بر آن بنده‏‌اى که امر ما را زنده گرداند (به این صورت که) تعالیم ما را فرا گیرد و آنها را به مردم بیاموزد؛ زیرا اگر مردم زیبایی‌هاى سخن ما را بدانند، بى‌گمان از ما پیروى می‌کردند». (عیون أخبار الرضا علیه‌‏السلام، ج1، ص307)

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
پیوندها

۱۵ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «انفاق در قرآن کریم» ثبت شده است

درسی از صفحه دویست و دوم قرآن کریم

خداوند در آیه 98 و 99 سوره توبه، از دو گروه مردم یاد می‌کند که در موضوع انفاق، رفتار متفاوتی دارند ...

کسانى که اموال خود را در راه خدا انفاق مى‏کنند سپس به دنبال انفاقى که کرده‏اند منت نمى‏گذارند و آزارى نمى‏رسانند پاداش آنها، نزد پروردگارشان است ...

انفاق در لغت به معناى اخراج مال از ملک و در اصطلاح قرآن، اعمّ از مال و غیر مال و از واجب و غیر واجب است. برخی از آثار انفاق در قرآن کریم عبارتند از:

درسی از صفحه شصت و دوم قرآن کریم 

شما هرگز به حقیقت برّ و نیکى نمى ‏رسید مگر اینکه ازآنچه دوست مى ‏دارید درراه خدا انفاق کنید.

درسی از صفحه چهل و ششم قرآن کریم 

خداوند در قرآن کریم ویژگی‌های فقرائی که شایسته است برای انفاق کردن در اولویت قرار بگیرند را چنین بیان می‌فرماید:

درسی از صفحه چهل و پنجم قرآن کریم 

انسان وقتی می‌خواهد انفاق کند، دو وعده سراغ او می‌آیند:

درسی از صفحه چهل و چهارم قرآن کریم 

گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان) و عفو و گذشت (از خشونت‌هاى آنان) از بخششى که آزارى به دنبال آن باشد بهتر است.

درسی از صفحه چهل و دوم قرآن کریم

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید، از آنچه به شما عطا کرده ‏ایم انفاق کنید، پیش از آن‌که روزى بیاید که در آن نه دادوستدی هست و نه رفاقتى و نه شفاعتى.

یکی از صفات نیکوکاران این است که از چیزی که خودشان دوستش دارند انفاق میکنند. خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:

شخصی به امام صادق علیه‌السلام عرض کرد: دو آیه در قرآن خدا است که آن‌ها را مى ‏جوئیم ولی نمى ‏یابیم!

حضرت فرمودند: آن دو آیه کدام هستند؟ عرض کرد: 

یکی از فضائل اهل بیت رسول خدا صلّی الله علیه و آله که در قرآن نیز بیان شده است، انفاق طعام به مسکین، یتیم و اسیر بود در حالی که خود آن حضرات به طعام نیاز داشتند ...

هم شیعه و هم اهل تسنن روایت کرده اند که آیاتى از سوره «هل أتی» یعنی آیه‏ «إِنَّ الْأَبْرارَ یَشْرَبُونَ»‏ تا آیه‏ «وَ کانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُوراً» درباره على علیه‌السلام و فاطمه و حسن و حسین علیهم‌السلام و کنیز آنان که فضّه نام داشت نازل شده است.

ماجرای این واقعه به چند نحو نقل شده است:

بُخل، ترک زکات و صدقه، عدم پرداخت خمس، ترک انفاق به نیازمندان، همه و همه یک عامل مهم دارد و آن عبارت است از اینکه ...

«کسانى که کتاب خدا را تلاوت مىکنند و نماز را برپا مىدارند و ازآنچه روزى آنان کردهایم در نهان و آشکار انفاق مىنمایند، به تجارتى امید دارند که هرگز از بین نمىرود»

(سوره فاطر، آیه 29)

(در انفاق به محتاجان زیاده‌روی مکننه بخل بورز که گویى دستت را به گردنت بستهاند و نه آن‌چنان باز کن که چیزى (براى روز مبادانزد خود نگذارى و تهىدست بنشینى و خود را ملامت کنى

(سوره إسراء، آیه 29)