عکس‌العمل دنیاطلبان و آخرت‌طلبان در مواجهه با ثروتمندان فخرفروش

مردم در مواجه با ثروتمندان فخرفروش دو دسته‌اند:

عده‌ای عقلشان در چشمانشان است و سعادت را در بهره‌مندی از همین متاع دنیوی می‌دانند و آرزو می‌کنند که آنان نیز از این دارایی‌ها بهره‌مند بودند.

عدۀ دیگر که ارزش انسان را با افکار و اعمال او می‌سنجند، سرمایۀ حقیقی انسان را ایمان، عمل صالح و پاداش الهی می‌دانند و هیچ‌گاه به این ثروت‌ها رشک نمی‌برند.

خداوند در آیه 79 و 80 سورۀ قصص، نمونۀ این دو دسته را در جریان فخرفروشی قارون، این‌چنین معرفی می‌نماید:

فَخَرَجَ عَلى‏ قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ

قالَ الَّذِینَ یُرِیدُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا یا لَیْتَ لَنا مِثْلَ ما أُوتِیَ قارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیم‏

وَ قالَ الَّذینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَکُمْ ثَوابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً وَ لا یُلَقَّاها إِلاَّ الصَّابِرُونَ

(روزى قارون) با تمام زینت خود در برابر قومش ظاهر شد. آن‌ها که خواهان زندگى دنیا بودند گفتند: «ای‌کاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نیز داشتیم؛ به‌راستی‌که او بهره عظیمى دارد!»؛ اما کسانى که علم و دانش به آن‌ها داده شده بود گفتند: «واى بر شما ثواب الهى براى کسانى که ایمان آورده ‏اند و عمل صالح انجام مى‏ دهند بهتر است؛ اما جز صابران آن را دریافت نمى ‏کنند».