آیاتی که رسول خدا (ص) هرگاه براى نماز شب برمى‌خاست آن‌ آیات را زمزمه مى‌‏نمود

در روایتى از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل شده که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هرگاه براى نماز شب برمى ‏خاست نخست مسواک مى ‏کرد و سپس نظرى به آسمان مى‏ افکند و این آیات را زمزمه مى ‏نمود:

إِنَّ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَآیاتٍ لِأُولِی الْأَلْبابِ

مسلماً در آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمدورفت شب و روز، نشانه‏هاى (روشنى) براى صاحبان خرد و عقل است.

الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ وَ یَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَکَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ

همانان که خدا را در حال ایستادن و نشستن و آنگاه‌که بر پهلو خوابیده ‏اند، یاد مى‏ کنند و در اسرار آفرینش آسمان‌ها و زمین مى ‏اندیشند، (و مى‏ گویند) بار الها این را بیهوده نیافریده‏ اى، منزهى تو، ما را از عذاب آتش نگاه‌دار.

رَبَّنا إِنَّکَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَیْتَهُ وَ ما لِلظَّالِمِینَ مِنْ أَنْصارٍ

پروردگارا، هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش افکنى، او را خوار و رسوا ساخته‏ اى و این‌چنین افراد ستمگر یاورى ندارند.

رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً یُنادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکُمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَ کَفِّرْ عَنَّا سَیِّئاتِنا وَ تَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ

پروردگارا، ما صداى منادى توحید را شنیدیم، که دعوت مى ‏کرد به پروردگار خود ایمان بیاورید و ما ایمان آوردیم، (اکنون‌که چنین است) پروردگارا، گناهان ما را ببخش و ما را با نیکان (و در مسیر آن‌ها) بمیران.

رَبَّنا وَ آتِنا ما وَعَدْتَنا عَلى‏ رُسُلِکَ وَ لا تُخْزِنا یَوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّکَ لا تُخْلِفُ الْمِیعادَ

پروردگارا، آنچه را به‌وسیله پیامبران ما را وعده فرمودى، به ما مرحمت کن و ما را در روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو هیچ‌گاه از وعده خود تخلف نمى‏کنى.

(سوره آل عمران، آیات 190 الی 194)

در روایات اهل‌بیت نیز دستور داده شده که هر کس براى نماز شب برمى‏ خیزد این آیات را تلاوت کند.

نوف بکالى که از یاران خاص على علیه‌السلام بود، مى ‏گوید:

شبى در خدمتش بودم. هنوز چشم مرا خواب فرانگرفته بود که دیدم امام برخاست و شروع به خواندن این آیات کرده. سپس مرا صدا زد و فرمود: «اى‏ نوف‏! خوابى یا بیدار»؟ عرض کردم بیدارم و صحنه آسمان را تماشا مى‏ کنم. حضرت فرمود: خوشا آنان که آلودگى‌هاى زمین را نپذیرفتند و به این راه آسمان پیش رفتند (از چهار دیوار عالم ماده بیرون پریدند و روح بلند آن‌ها ملکوت آسمان‌ها را سیر مى‏ کند).

(تفسیر نمونه، ج‏3، ص 214)