اى پیامبر، به همسران و دختران خود و به زنان مؤمنان بگو: از چادرهایشان [آن قسمتى را که رهاست] بر خود بپوشانند [تا گردن و سینه آنان دیده نشود]. این کار به اینکه [به عفّت] شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند نزدیکتر است.
(الأحزاب : 59)
هیچ موجودى نیست مگر آنکه تسبیح خدا می‌گوید (و او را از هر عیب و نقصی منزّه می‌داند)؛ ولى شما تسبیح آنها را نمىفهمید
(الإسراء : 44)
(ای پیامبر) به آنان بگو: آیا غیر خدا را ولى و سرپرست و پناه‌گاه خود انتخاب کنم، در حالى که او آفریننده‌ی آسمان‌ها و زمین است.
(الأنعام : 14)
رنگ خدایى (که همان رنگ ایمان و توحید خالص است) و چه رنگى از رنگ خدایى بهتر است؟!
(البقرة : 138)
اى اهل ایمان در کار دین صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که پیروز و رستگار گردید.
(آلعمران : 200)
او کسى است که دریا را مسخّر (شما) ساخت تا از آن، گوشت تازه بخورید و زیورى براى زینت دادن خویش از آن استخراج کنید.
(النحل : 14)
آیا ندیدهاى که کشتىها به نعمت خدا در دریا روان مىشوند تا [خدا] برخى از نشانههاى خود را به شما بنمایاند؟!
(لقمان : 31)
اوست آن که ستارگان را براى شما قرار داد تا به وسیله‌ی آن در تاریکىهاى خشکى و دریا هدایت یابید.
(الأنعام : 97)
خدا در درون هیچکس دو قلب ننهاده است (الأحزاب : 4)
آیا وقت آن نشده آنان که ایمان آورده اند دل‌هایشان به ذکر خدا و معارف حقى که نازل کرده نرم شود؟!
(الحدید : 16)
واى بر کسانى که در اثر سنگدلى یاد خدا نمی‌کنند (الزمر : 22)
در روایتى از امیرالمؤمنین علیه‌السلام نقل شده که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله هرگاه براى نماز شب برمى‌خاست نخست مسواک مىکرد و سپس نظرى به آسمان مىافکند و این آیات را زمزمه مىنمود:
پروردگارا! مرا برپا کننده نماز قرار ده؛ و از فرزندانم (نیز چنین فرما)
(سوره إبراهیم علیه السلام، آیه 40)
(در روز حساب) هر کسى عمل خود را به تمام و کمال دریافت مىکند و چیزى از عمل کسى کم نمىگذارند.
(الزمر : 70)
(نهایت فروتنى را در برابر آنها بنما) و بال‌هاى تواضع خود را در برابر پدر و مادر از روی محبت و لطف فرود آور
(الإسراء : 24)
باید از میان شما طایفهاى باشند که مردم را به سوى خیر دعوت کنند و امر به معروف و نهى از منکر نمایند.
(آلعمران : 104)
سرزمین خدا وسیع است (از مراکز آلوده به شرک و خفقان که مانع انجام وظائف شما است به جاى دیگر بروید) (تفسیر نمونه، ج19، ص: 402)
به یقین کسانى که گفتند "پروردگار ما خداست" و سپس ایستادگى کردند، نه ترسى بر آنان است و نه اندوهگین مىشوند
(الأحقاف : 13)از رحمت خدا (و گشایش الهی) مأیوس نشوید (یوسف : 87)
ما از قرآن آنچه را براى مؤمنان مایه‌ی شفا و رحمت است نازل مىکنیم(الإسراء : 82)
هرکس تقوای الهی پیشه کند، خداوند برایش راه نجاتى (از تنگناى مشکلات زندگى) فراهم مىکند
(الطلاق : 2)
مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند؛ و حال آنکه خدا کاملکننده نور خویش است، هرچند کافران خوش نداشته باشند
(الصف : 8)
خدا سرپرست کسانى است که ایمان آوردهاند. آنان را از تاریکىها به‌سوى نور هدایت می‌کند (البقرة : 257)
هر کس از یاد من روى گردان شود، زندگى (سخت و) تنگى خواهد داشت (طه : 124)
بشتابید به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که وسعت آن [به قدر] آسمان‌ها و زمین است و براى تقواپیشگان آماده شده است؛ همانان که در رفاه و تنگدستى انفاق مىکنند و خشم خود را فرو مىبرند و از مردم درمىگذرند و خدا نیکوکاران را دوست مىدارد.
کسى که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش می‌دهیم و بر محصولش می‌افزاییم؛ و کسى که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمى از آن به او می‌دهیم، امّا در آخرت هیچ بهره‌اى نخواهد داشت.
(الشوری : 20)
هرگاه به شما تحیّتى گفته شد، با تحیّتى نیکوتر از آن پاسخ گویید، یا همان را باز گردانید (النساء : 86)
(مؤمنین کسانی هستند که در دل شب) پهلوهایشان از بستر خواب فاصله مىگیرد و پروردگار خود را از روى خوف (نسبت به غضب خدا) و امید به رحمت او می‌خوانند. (السجدة : 16)
آیا درباره آتشى که می‌افروزید فکر کرده‌اید؟ آیا درخت آن را (که بعداً هیزم شد) شما ایجاد کردید و یا پدید آورنده‌اش ما بودیم؟!
(الواقعة: 71 و 72)
آنان که در راه ما جهاد کنند، قطعاً به راه هاى خود، هدایتشان خواهیم کرد؛ و خداوند با نیکوکاران است.
(العنکبوت: 69)
(در انفاق به محتاجان زیاده‌روی مکن) نه بخل بورز که گویى دستت را به گردنت بستهاند و نه آن‌چنان باز کن که چیزى (براى روز مبادا) نزد خود نگذارى و تهىدست بنشینى و خود را ملامت کنى
(سوره إسراء، آیه 29)
اى مردم بترسید از پروردگار خود، آن خدایى که همه شما را از یک تن بیافرید و هم از آن جفت او را خلق کرد و از آن دو تن خلقى بسیار در اطراف عالم از مرد و زن برانگیخت و بترسید از آن خدایى که به نام او از یکدیگر مسئلت و درخواست مىکنید (خدا را در نظر آرید) و درباره ارحام کوتاهى مکنید که همانا خدا مراقب اعمال شما است.
(سوره نساء، آیه 1)
اموال یتیمان را [پس از بلوغشان] به آنان بدهید و اموال نامرغوب [خود] را با اموال مرغوب [آنان] عوض نکنید و اموالشان را با اموال خود نخورید، که این گناهى بزرگ است.
(النساء: 2)
آیا کسى که بناى [کار] خود را براساس پروا داشتن از خدا و خشنودى او نهاده بهتر است یا کسى که بناى خود را بر لبه سیلگاهى که آب زیر آن را برده و فرو ریختنى است پىریزى کرده و با آن در آتش جهنّم سقوط کرده است؟!
(سوره توبه، آیه 109)
به راستی که مؤمنان رستگار شدند؛ آنان که بر نمازهایشان مواظبت مىنمایند.
(سوره مؤمنون، آیه 1 و 9)
بشتابید به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى که وسعت آن [به قدر] آسمان ها و زمین است و براى تقواپیشگان آماده شده است (سوره آلعمران، آیه 133)