نکته‌ای درباره فرمایش امام حسین (ع) که فرمود: «شخصى مانند من، با فردى همچون یزید بیعت نمی‌کند»
در سال ۶۰ هجری پس از مرگ معاویه، وَلِید بن عُتْبَة والی مدینه نامه‌ای از طرف یزید دریافت کرد و مأمور شد که حسین بن علی علیه‌السلام را مجبور به بیعت نماید.
ولید نیز در پی این دستور امام حسین علیه‌السلام را احضار کرد و ایشان را به بیعت با یزید فراخواند.
امام حسین علیه‌السلام به حاکم مدینه فرمودند:
«أَیُّهَا الْأَمِیرُ إِنَّا اهل‌بیت النُّبُوَّةِ وَ مَعْدِنُ الرِّسَالَةِ وَ مُخْتَلَفُ الْمَلَائِکَةِ وَ بِنَا فَتَحَ اللَّهُ وَ بِنَا خَتَمَ اللَّهُ وَ یَزِیدُ رَجُلٌ فَاسِقٌ شَارِبُ الْخَمْرِ قَاتِلُ النَّفْس ِالْمُحَرَّمَة ِمُعْلِنٌ بِالْفِسْقِ وَ مِثْلِی لَا یُبَایِعُ بِمِثْلِه»[1]
اى امیر (مدینه)! ما خاندان نبوت و معدن رسالت هستیم. ماییم که فرشتگان به خانه ما آمدوشد دارند و خداوند متعال با ما آغاز نمود و با ما ختم می‌کند؛ اما یزید، فردى است فاسق، شراب‌خوار، قاتل انسان بی‌گناه و متجاهر به فسق است و شخصى مانند من هرگز با فردى چون او بیعت نخواهد کرد.
نکته مهم اینجاست که امام نفرمود «من با یزید بیعت نمی‌کنم»؛ بلکه فرمود «شخصى مانند من، هرگز با فردى همچون یزید بیعت نمی‌کند!»
این یعنی نه من حسین! بلکه هر کس که پیرو ما اهل‌بیت است، نباید با شخصی همچون یزید بیعت کند.
معنی دیگر کلام حضرت این است که من و پیروانم نه‌فقط با یزید، بلکه با هرکس که مثل یزید فسق و فجور انجام دهد بیعت نمی‌کنیم.
نپذیرفتن حکومت فاسقان و دنیاپرستان و عدم سازش با ظالمان و ستمکاران پیام مهمی است برای مسلمانان که از این فرمایش نورانی استفاده می‌شود.