جلوه‌های دل‌فریب دنیا

درسی از صفحه پنجاه و یکم قرآن کریم 

وقتی مقصد قلۀ کوه باشد، مناظر مسیر هرچقدر هم زیبا و دل‌فریب باشند، باعث نمی‌شود که انسان در این مناظر اقامت دائمی کند؛ بلکه این دیدنی‌ها برای انسان جز اقامتگاه موقت و گذرگاهی برای رسیدن به قلۀ کوه نخواهد بود:

«زُیِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَواتِ مِنَ النِّساءِ وَ الْبَنینَ وَ الْقَناطیرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَ الْفِضَّةِ وَ الْخَیْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَ الْأَنْعامِ وَ الْحَرْثِ ذلِکَ مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ»[1]

محبت امور مادى، از زنان و فرزندان و اموال هنگفت از طلا و نقره و اسب‌های ممتاز و چهارپایان و زراعت، در نظر مردم جلوه داده شده است (تا در پرتو آن، آزمایش و تربیت شوند؛ ولى) این‌ها (درصورتی‌که هدف نهایى آدمى را تشکیل دهند) سرمایه زندگى پست (مادى) است و سرانجام نیک (و زندگىِ والا و جاویدان) نزد خداوند است‏.[2]

---

[1] سوره آل ‏عمران، آیه 14

[2] ترجمۀ آیت‌الله مکارم