نکته‌ای مهم دربارۀ امر به معروف
درسی از صفحه شصت و چهارم قرآن کریم
«وَ لْتَکُنْ مِنْکُمْ أُمَّةٌ یَدْعُونَ إِلَى الْخَیْرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ»[1]
«کُنْتُمْ خَیْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ تَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ ...»[2]
«یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ ...»[3]
«الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ ...»[4]
«وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ الْمُؤْمِناتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِیاءُ بَعْضٍ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ ...»[5]
«التَّائِبُونَ الْعابِدُونَ الْحامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاکِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْکَرِ ...»[6]
«الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ»[7]
«یا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلاةَ وَ أْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَ انْهَ عَنِ الْمُنْکَرِ ...»[8]
این یعنی اگر ارزش امربه‌معروف بیشتر از نهی از منکر نباشد، کمتر نیست.
به‌عبارت‌دیگر نباید فقط به جنبۀ نهی‌ای و نفی‌ای فریضۀ امر به معروف و نهی از منکر تمرکز کرد؛ بلکه به جنبۀ اثباتی آن یعنی امربه‌معروف نیز باید اهتمام ورزید.
«معروف» عبارت است از هر کارى که با عقل و شریعت نیکو شناخته شده است.[9]
لذا امربه‌معروف، سفارش به تمامی واجبات و مستحبات و همچنین محسنات عقلی را شامل می‌شود.
بنابراین همچنان که نهی کردن از منکرات تکلیف است، سفارش کردن به انجام کارهای نیک همانند شرکت در نماز جمعه و جماعات، توصیه به قرائت قرآن، خواندن نوافل و گرفتن روزه‌های مستحبی نیز جزء تکالیف مؤمنین است.
[1] آل عمران: 104
[2] آل عمران: 110
[3] آل عمران: 114
[4] الأعراف: 157
[5] التوبه: 71
[6] التوبه: 112
[7] الحج: 41
[8] لقمان: 17
[9] مفردات ألفاظ القرآن، ص 561
خیییییلی خوب میشه
اگه همه امربمعروف زیاد انجام بدیم اصلا لازم نمیشه نهی از منکر کنیم، اما همه متاسفانه کوتاهی میکنیم