یکی از دلایل وجود «معاد»
درسی از صفحه نود و دوم قرآن کریم
«اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلى یَوْمِ الْقِیامَةِ لا رَیْبَ فِیهِ»[1]
(خدا، هیچ معبودى جز او نیست؛ به یقین، در روز رستاخیز- که هیچ تردیدى در آن نیست- شما را جمع خواهد کرد و چه کسى از خدا، در سخن راستگوتر است؟!)
تعبیر به «لا ریب فیه» (هیچ تردیدى در آن نیست) در مورد روز قیامت در این آیه و چندین مورد دیگر از آیات قرآن در حقیقت اشاره به دلائل قطعى و مسلمى است که از وجود چنین روزى خبر مى دهد مانند «قانون تکامل» و «حکمت و فلسفه آفرینش» و «قانون عدالت پروردگار».[2]
از جمله دلایلی که برای اثبات معاد ارائه شده، «صیانت از عبث شدن خلقت» است. با این توضیح که اگر توجه کنیم که انسان با هدف رسیدن به کمال خلق شده است و کمال او نیز نمی‌تواند در این زندگی محدود دنیوی محقق شود، درمی‌یابیم که اگر زندگی انسان محدود به همین زندگی دنیوی باشد، خلقت او بیهوده می‌شود. لذا باید خداوند دنیای نامحدود دیگری بیافریند تا انسان در آن دنیا به کمال شایسته خودش دست یابد.
برای مطالعه بیشتر مراجعه شود به:
الإلهیات على هدى الکتاب و السنة و العقل، آیت الله سبحانی؛ ج4، ص 167 الی 179