یادداشت‌های یک طلبه

یادداشت‌های یک طلبه

امام رضا علیه‌السلام: «رحمت خدا بر آن بنده‏‌اى که امر ما را زنده گرداند (به این صورت که) تعالیم ما را فرا گیرد و آنها را به مردم بیاموزد؛ زیرا اگر مردم زیبایی‌هاى سخن ما را بدانند، بى‌گمان از ما پیروى می‌کردند». (عیون أخبار الرضا علیه‌‏السلام، ج1، ص307)

طبقه بندی موضوعی
پیوندها

آثار انفاق در قرآن کریم

جمعه, ۱۱ فروردين ۱۴۰۲، ۱۱:۴۸ ب.ظ

انفاق در لغت به معناى اخراج مال از ملک[1] و در اصطلاح قرآن، اعمّ از مال و غیر مال و از واجب و غیر واجب است.[2] برخی از آثار انفاق در قرآن کریم عبارتند از:

1.       انفاق، زمینه ‏ساز تسهیل امور دنیوى و اخروى

«فَأَمَّا مَنْ أَعْطى‏ وَ اتَّقى‏ ...‏ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرى»[3] (امّا آنکه [حقّ خدا را] داد و پروا داشت و [پاداش‏] نیکوتر را تصدیق کرد، بزودى راهِ آسانى پیش پاى او خواهیم گذاشت‏).

2.      انفاق، موجب بخشش گناهان

«إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ ...»[4] (اگر خدا را وامى نیکو دهید، آن را براى شما دو چندان مى‏گرداند و بر شما مى‏بخشاید‏).

3.      انفاق ‏کننده در راه خدا، بهره ‏مند از سود و پاداش کامل انفاق بى‏ هیچ ستم

«وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ فَلِأَنْفُسِکُمْ وَ ما تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ خَیْرٍ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ لا تُظْلَمُونَ»[5] (هر مالى که انفاق کنید، به سود خود شماست و[لى‏] جز براى طلب خشنودىِ خدا انفاق مکنید و هر مالى را که انفاق کنید [پاداشِ آن‏] به طور کامل به شما داده خواهد شد و ستمى بر شما نخواهد رفت).

4.      جبران و جایگزینى مال انفاق شده از سوى خداوند

«... وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَیْرُ الرَّازِقین‏»[6] (بگو: «در حقیقت، پروردگار من است که روزى را براى هر کس از بندگانش که بخواهد گشاده یا براى او تنگ مى‏گرداند؛ و هر چه را انفاق کردید عوضش را او مى‏دهد؛ و او بهترین روزى دهندگان است»).

5.      انفاق در راه خدا، موجب برکت در مال و رشد تکاملى انسان

«مَنْ ذَا الَّذی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَیُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً کَثیرَةً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْصُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُون‏»[7] (کیست آن کس که به [بندگانِ‏] خدا وام نیکویى دهد تا [خدا] آن را براى او چند برابر بیفزاید؟ و خداست که [در معیشت بندگان‏] تنگى و گشایش پدید مى‏ آورد؛ و به سوى او بازگردانده مى‏شوید).

«مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فی‏ سَبیلِ اللَّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فی‏ کُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ یُضاعِفُ لِمَنْ یَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ»[8] (مَثَل [صدقاتِ‏] کسانى که اموالِ خود را در راه خدا انفاق مى‏کنند همانند دانه ‏اى است که هفت خوشه برویاند که در هر خوشه ‏اى صد دانه باشد؛ و خداوند براى هر کس که بخواهد [آن را] چند برابر مى‏کند و خداوند گشایش گر داناست).

«وَ مَثَلُ الَّذینَ یُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ کَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ فَآتَتْ أُکُلَها ضِعْفَیْنِ فَإِنْ لَمْ یُصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصیر»[9] (و مَثَل [صدقات‏] کسانى که اموال خویش را براى طلب خشنودى خدا و استوارى روحشان انفاق مى‏کنند، همچون مَثَلِ باغى است که بر فراز پشته ‏اى قرار دارد [که اگر] رگبارى بر آن برسد، دو چندان محصول برآورد و اگر رگبارى هم بر آن نرسد، بارانِ ریزى [براى آن بس است‏] و خداوند به آنچه انجام مى‏دهید بیناست).

6.      تزکیه روح و روان و رسیدن به مقام پرهیزکارترین افراد از آثار انفاق خالصانه

«... الْأَتْقَى الَّذی یُؤْتی‏ مالَهُ یَتَزَکَّى»[10] (و پاک‏رفتارتر[ین مردم‏] ... همان که مالِ خود را مى‏دهد [تا] پاک شود).

7.      انفاق در راه خدا موجب برخوردارى از تجارت زوال‏ ناپذیر

«إِنَّ الَّذینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللَّهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ»[11] (در حقیقت، کسانى که کتاب خدا را مى‏خوانند و نماز برپا مى‏دارند و از آنچه بدیشان روزى داده‏ ایم، نهان و آشکارا انفاق مى‏کنند، امید به تجارتى بسته ‏اند که هرگز زوال نمى‏پذیرد).

8.      انفاق ره‏توشه اخروى مؤمنان

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خُلَّةٌ وَ لا شَفاعَةٌ وَ الْکافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ»[12] (اى کسانى که ایمان آورده ‏اید، از آنچه به شما روزى داده ‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه روزى فرا رسد که در آن نه داد و ستدى است و نه دوستى و نه شفاعتى؛ و کافران خود ستمکارانند).

«قُلْ لِعِبادِیَ الَّذینَ آمَنُوا یُقیمُوا الصَّلاةَ وَ یُنْفِقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا بَیْعٌ فیهِ وَ لا خِلالٌ»[13] (به آن بندگانم که ایمان آورده ‏اند بگو: «نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزى داده ‏ایم، پنهان و آشکارا انفاق کنند، پیش از آنکه روزى فرا رسد که در آن نه داد و ستدى باشد و نه دوستیى»).

«وَ أَنْفِقُوا مِنْ ما رَزَقْناکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْ لا أَخَّرْتَنی‏ إِلى‏ أَجَلٍ قَریبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَکُنْ مِنَ الصَّالِحین‏»[14] (و از آنچه روزىِ شما گردانیده ‏ایم، انفاق کنید، پیش از آنکه یکى از شما را مرگ فرا رسد و بگوید: «پروردگارا، چرا تا مدّتى بیشتر [اجل‏] مرا به تأخیر نینداختى تا صدقه دهم و از نیکوکاران باشم؟»).

9.      انفاق‏هاى پیدا و پنهان، از عوامل نیک فرجامى

«وَ الَّذینَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْناهُمْ سِرًّا وَ عَلانِیَةً وَ یَدْرَؤُنَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ أُولئِکَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ»[15] (کسانى‌که براى خشنودى پروردگارشان شکیبایى کردند و نماز برپا داشتند و ازآنچه روزیشان دادیم نهان وآشکارا انفاق کردند و بدى رابانیکى مى ‏زدایند فرجام خوش سراى باقى برای آن‌هاست).

10.    رسیدن به مقام برّ، در پى انفاق از مال مورد علاقه

«لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ وَ ما تُنْفِقُوا مِنْ شَیْ‏ءٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلیمٌ»[16] (هرگز به نیکوکارى نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید؛ و از هر چه انفاق کنید قطعاً خدا بدان داناست‏).

11.    انفاق، عامل رستگاری و از زمینه‏هاى راه‏یابى به هدایت پروردگار

«الَّذینَ ... مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ أُولئِکَ عَلى‏ هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»[17] (از آنچه به ایشان روزى داده ‏ایم انفاق مى‏کنند ... آنهایند که از هدایتى از جانب پروردگارشان برخوردارند و آنها رستگارانند).

12.   انفاق، موجب تقرّب به خدا و جلب دعاى رسول (ص) در حق انفاق‏ کننده

«وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ یَتَّخِذُ ما یُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ سَیُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فی‏ رَحْمَتِهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ»[18] (و برخى [دیگر] از بادیه ‏نشینان کسانى‏اند که به خدا و روز بازپسین ایمان دارند و آنچه را انفاق مى‏کنند مایه تقرّب نزد خدا و دعاهاى پیامبر مى‏دانند. بدانید که این [انفاق‏] مایه تقرّب آنان است. به زودى خدا ایشان را در جوار رحمتش درآوَرَد که خدا آمرزنده مهربان است).



[1] مجمع ‏البیان، ج 1- 2، ص 21؛ به نقل از فرهنگ قرآن، ج 5، ص 254

[2] مفردات راغب؛ به نقل از فرهنگ قرآن، ج 5، ص 254

[3] لیل (92) 5 و 7

[4] تغابن (64) 17

[5] بقره (2) 272

[6] سبأ (34) 39

[7] بقره (2) 245

[8] بقره (2) 261

[9] بقره (2) 265

[10] لیل (92) 18

[11] فاطر (35) 29

[12] بقره (2) 254

[13] ابراهیم (14) 31

[14] منافقون (63) 10

[15] رعد (13) 22

[16] آل‏عمران (3) 92

[17] بقره (2) 3 و 5

[18] توبه (9) 99

ارسال نظر

تنها امکان ارسال نظر خصوصی وجود دارد
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک می‌باشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.