یکى از اصحاب امام حسن عسکرى علیهالسلام از آن حضرت پرسید: چرا خداوند در ابتدا قبله را بیت المقدس قرار داد؟
امام پاسخ فرمود: خداوند در این آیه توضیح مى دهند که: «وَ ما جَعَلْنَا الْقِبْلَةَ الَّتِی کُنْتَ عَلَیْها»- وَ هِیَ بَیْتُ الْمَقْدِسِ- «إِلَّا لِنَعْلَمَ مَنْ یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّنْ یَنْقَلِبُ عَلى عَقِبَیْهِ» (بقره: 143) [و قبله اى که بر آن بودى یعنی بیت المقدس را قرار ندادیم مگر براى آنکه کسى که از پیامبر پیروى مى کند را از کسى که بر پاشنه هاى خود مى گردد (روى مى گرداند) معلوم کنیم]؛ یعنى مگر براى آنکه پیروانت مشخص شوند، پس از علم ما به اینکه در آینده نزدیک آشکار مى شوند. و این بدین خاطر بود که توجّه کردن به بیت المقدس براى اهل مکّه و قریش بسیار سخت و دشوار بود، همچنان که توجّه به سوى خانه کعبه نیز براى جماعتى از اهل مدینه از یهود و نصارى مشکل بود و این تغییر قبله براى هر دو گروه امتحان بزرگى بشمار مى آمد، تا بوسیله آن، گروه حقّ پرست و هوسران از هم تشخیص داده شوند.
سپس خداوند در ادامه آیه فرموده: « وَ إِنْ کانَتْ لَکَبِیرَةً إِلَّا عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللَّه» (بقره: 143) یعنى: توجّه به بیت المقدس در آن زمان جز براى کسى که خداوند هدایتش فرموده سخت و دشوار بود، بنابراین معلوم مى گردد که اطاعت خدا در مخالفت هوى و هوس است، تا بنده را در آنچه درست نمى دارد بیازماید.
الإحتجاج على أهل اللجاج، ج 1، ص 41