عکس‌العمل متفاوت مؤمنان و غیرمؤمنان هنگام شنیدن یاد خدا
درسی از صفحه صد و هفتاد و هفت قرآن کریم
خداوند در قران کریم عکس‌العمل متفاوت مؤمنان و مشرکان هنگام شنیدن یاد خداوند یکتا را چنین بیان کرده است:
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ»[1]
مؤمنان تنها کسانى هستند که هر وقت نام خدا برده شود، دل‌هاى آنان (به خاطر درک عظمت او و احساس مسؤولیت در پیشگاهش) ترسان مىگردد.[2]
«وَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُکِرَ الَّذینَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ»[3]
هنگامی‌که سخن از خداى یگانه مىشود، دل‌هاى کسانى که به آخرت ایمان ندارند متنفر مىشود و وقتی سخن از خدایان دیگر مىشود خشنود مىگردند.
این دو حالت متفاوت مؤمنان و مشرکان نیز بر خواسته از ایمان و عدم ایمان آنان به خداوند و روز قیامت است.
اما دلیل اینکه دل‌های مؤمنان هنگام شنیدن نام و یاد خدا ترسان می‌شوند این است که آنان به خداوند ایمان دارند عظمت او را درک می‌کنند و اعتقاد دارند که در صورت عصیان و نافرمانی از او به عذاب او دچار خواهند شد.
و اما دلیل اینکه مشرکین هنگام یاد کردن از خداوند یکتا متنفر می‌شوند شاید این باشد که ایمان به خدا مستلزم این است که به وعدۀ او که حساب و عذاب روز قیامت است نیز ایمان داشته باشند و همین اعتقاد مانع از لذت طلبی و دنیاخواهی آنان می‌شود؛ لذا اصلاً دوست ندارند که با یاد خدا و روز قیامت خوشی‌های نامشروع خودشان را تبدیل به ناخوشی کنند. آنان درواقع با این کار خودشان را به غفلت می‌زنند؛ درحالی‌که عذاب الهی دیر یا زود گریبان گیر آنان خواهد شد.