قصیدۀ مشهور فرزدق درارۀ امام زین العابدین علیه‌السلام (قسمت دوم)

ادامۀ قصیدۀ مشهور فرزدق درارۀ امام زین العابدین علیه‌السلام چنین است ...

قصیدۀ مشهور فرزدق درارۀ امام زین العابدین علیه‌السلام (قسمت اول)

قصیدۀ مشهور فرزدق درارۀ امام زین العابدین علیه‌السلام چنین است ...

قصیدۀ فرزدق در ستایش امام سجاد علیه‌السلام

روایت شده است که هشام پسر عبد الملک در روزگار خلافت پدرش حج گزارد و چون طواف کرد خواست به حجر الاسود دست بکشد. از شدت ازدحام نتوانست. براى او منبرى نهادند و مردم شام اطرافش را گرفتند. در همین حال على بن حسین (ع) در حالى که ازار و ردایى بر تن داشت و از همگان زیباتر و خوشبوتر بود آمد و میان پیشانى او بر اثر سجده همچون زانوى شتر (بز) پینه بسته بود. شروع به طواف فرمود و چون به محل حجر الاسود رسید مردم به پاس حرمت و هیبت ایشان کنار رفتند تا به حجر الاسود دست کشد (استلام کند). این کار هشام را به خشم آورد. مردى از شامیان از هشام پرسید: این کیست که مردم این چنین هیبت او را نگهداشتند و براى او راه گشادند و از کنار حجر الاسود کناره گرفتند؟ هشام براى اینکه مردم شام به امام سجاد راغب نشوند، گفت نمى‏شناسمش. فرزدق‏ شاعر آنجا بود. گفت: ولى من او را مى‏شناسم. آن مرد شامى گفت: اى ابو فراس او کیست؟ و فرزدق چنین سرود:

شاعری که امام صادق علیه‌السلام او را «سیدالشعراء» لقب داد!

السید بن محمد الحمیرى‏ اسمش اسماعیل، کنیه‌اش ابو عامر، شاعر و از اصحاب امام صادق علیه‌السلام بود...