سخت‌تر از سنگ!

درسی از صفحه یازدهم قرآن کریم 

«قَلب» را قلب نامیده‌اند به جهت دگرگونی‌ها و تغییر حالاتی بر آن عارض می‌شود.[1]

ولی گاهی همین قلب در انجماد و تأثیرناپذیری به درجه‌‌ای می‌رسد که روی سنگ را سفید می‌کند!

مثل قلوب بنی‌اسرائیل که در قساوت و عدم تسلیم درب برابر آیات و معجزات الهی به حدی رسیدند که قرآن دربارۀ آن‌ها می‌فرماید:

 

«ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ فَهِیَ کَالْحِجارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً وَ إِنَّ مِنَ الْحِجارَةِ لَما یَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهارُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَشَّقَّقُ فَیَخْرُجُ مِنْهُ الْماءُ وَ إِنَّ مِنْها لَما یَهْبِطُ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ»[2]

سپس دل‌هاى شما بعد از این واقعه سخت شد؛ همچون سنگ، یا سخت‌تر! چراکه پاره‌ای از سنگ‌ها می‌شکافد و از آن نهرها جارى می‌شود؛ و پاره‌ای از آن‌ها شکاف برمی‌دارد و آب از آن‌ها تراوش می‌کند؛ و پاره‌ای از خوف خدا (از فراز کوه) به زیر می‌افتد؛ (اما دل‌هاى شما، نه از خوف خدا می‌تپد و نه سرچشمۀ علم و دانش و عواطف انسانى است!)[3]

---

[1] مفردات ألفاظ القرآن، راغب اصفهانی، ص 681

[2] سوره بقره، آیه 74

[3] ترجمۀ آیت‌الله مکارم