خداوند در قرآن کریم بعد از تقسیم قوم یهود به صالحین و غیر صالحین[1] گروهی از آنان که از تحریف و کتمان آیات الهى بر کنار بودند، بلکه به آن تمسک جسته و مو به مو آنها را اجرا کردند را «مصلحان جهان» نام نهاده و اجر و پاداش مهمى براى آنها قائل شده و در باره آنها چنین مىفرماید:
در قرآن کریم اشاره شده به ماجرای جمعى از بنی‌اسرائیل است که از طرف خداوند به‌عنوان آزمایش و امتحان دستورى به آنها داده شد و آن اینکه صید ماهى را در روز شنبه تعطیل کنند اما آنها با آن دستور مخالفت کردند و گرفتار مجازات دردناکى شدند. ماجرای این قوم در قرآن کریم چنین بیان‌شده است:
درسی از صفحه صد و دوازدهم قرآن کریم
در مورد نحوه عذاب بنی‌اسرائیل که تا چهل سال دچار سرگردانی شدند مطالب متعددی گفته‌شده است. از جمله اینکه ...
درسی از صفحه صد و نهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم مفاد پیمانی که از بنی‌اسرائیل گرفته بود را حکایت می‌کند. بر اساس این پیمان‌نامه، بنی‌اسرائیل در قبال عمل نمودن به چند پیمان، مستوجب یاری خداوند و آمرزش گناهان و دخول در بهشت می‌شدند. در آنجا که می‌فرماید:
درسی از صفحه چهلم قرآن کریم
پس‌ازآنکه جمعى از اشراف بنی‌اسرائیل از پیامبرشان خواستند تا زمامداری برای آنان انتخاب کند تا (تحت فرماندهى او) در راه خدا پیکار کنند، پیامبرشان «طالوت» را از طرف خداوند به‌عنوان زمامدار آنان معرفی کرد...
درسی از صفحه چهاردهم قرآن کریم
قرآن کریم سخن از نافرمانی قومی از بنی‌اسرائیل می‌کند که گوساله‌پرست شده بودند:
درسی از صفحه سیزدهم قرآن کریم
یکی از بهانه‌های بنی‌اسرائیل دربارۀ عدم پذیرش دعوت پیامبران این بود که می‌گفتند: «فایده‌ای در انذار و تهدید تو وجود ندارد؛ زیرا ما آنچه را که شما مى گویید درک نمى کنیم؛ چون قابل‌فهم و درک نیست». ولی خداوند متعال ریشه‌ی اصلی این استنکاف بنی‌اسرائیل از دعوت پیامبران را کفر و عدم ایمان آنان معرفی می‌کند...
درسی از صفحه یازدهم قرآن کریم
«قَلب» را قلب نامیده‌اند به جهت دگرگونی‌ها و تغییر حالاتی بر آن عارض می‌شود. ولی گاهی همین قلب در انجماد و تأثیرناپذیری به درجه‌‌ای می‌رسد که روی سنگ را سفید می‌کند!
مثل قلوب بنی‌اسرائیل که در قساوت و عدم تسلیم درب برابر آیات و معجزات الهی به حدی رسیدند که قرآن دربارۀ آنها می‌فرماید: