مرحوم سیدبن‌طاوس نقل کرده است که: در شب عاشورا حسین ع و یارانش تا صبح ناله میکردند و مناجات می نمودند و زمزمه ناله شان همچون آواى بال زنبور عسل شنیده میشد پاره اى در رکوع و بعضى در سجده و جمعى ایستاده و عدّه اى نشسته مشغول عبادت بودند ...
یکی از درسهایی که از زندگی حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه‌السلام می‌توان گرفت، خانواده دوستی آن حضرت است. روایت شده که آن حضرت، همسرشان «رباب بنت امرئ القیس» که مادر حضرت سکینه بود و دخترش حضرت سکینه را خیلی دوست می‌داشت و به آن حضرت منتسب است که دراین‌باره این شعر را فرمودند که:
از حُمَیْد بْن مُسْلِم که یکی از راویان و شاهدان عینی واقعه تلخ روز عاشورا ۶۱ هـ.ق در کربلا بود نقل شده که درباره رشادت و شجاعت حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام در لحظات آخر عمر و در اوج مظلومیت و تنهایی می‌گوید:
مرحوم سیدبن‌طاوس نقل می‌کند که در شب عاشورا وقتی حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام را از اصحابشان برداشتند و به آنها اجازه دادند تا از تاریکی شب استفاده کرده و لشکرگاه را ترک کنند، اصحاب آن حضرت با جملاتی زیبایی اعلام وفاداری کردند و اعلام کردند که از آن حضرت دست برنمی‌دارند.
