- ۲۶ شهریور ۰۰ ، ۱۱:۴۶
خداوند نعمتها و رفاهی که قوم «عاد» در آن بودند را چنین توصیف میکند که ...
خداوند در قرآن کریم ویژگیهای مبلغان الهی را اینچنین بیان میفرماید ...
خداوند در قرآن کریم میفرماید:
«إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ» (سوره اعراف، آیه 54)
مراد از «یوم» در اینجا ...
«نحوست روز» و یا مقدارى از زمان به این معنا است که در آن زمان بغیر از شر و بدى حادثهاى رخ ندهد و اعمال آدمى و یا حد اقل نوع مخصوصى از اعمال براى صاحب عمل برکت و نتیجه خوبى نداشته باشد ...
خداوند در قرآن کریم تفاوت دخول جهنمیان و بهشتیان را اینچنین بیان میکند که:
برخلاف باور بعضی از انسانها که جمادات و حیوانات غیر انسان را فاقد عقل و شعور و اختیار میدانند، به نص قرآن کریم، سایر حیوانات و حتی جمادات هم دارای عقل، خرد، اختیار و گرایش به توحید هستند. بهعنوان نمونه برخی از این آیات را بیان میکنیم...
از مُدْرِک بن زُهَیْر روایت شده که امام صادق علیهالسلام فرمودند: ای مُدرک، سلام من را به شیعیان برسان و به آنان بگو ...
اى هشام- کسى که ثروت بدون مال و دل آسودگى از حسد و سلامتى دین خواهد باید با تضرع و زارى از خدا بخواهد که عقلش را کامل کند زیرا عاقل بهقدر احتیاج قناعت کند و آنکه بهقدر احتیاج قناعت کند بى نیاز گردد و کسى که بهقدر احتیاج قناعت نکند هرگز بى نیازى نیابد.
از حَذْلَمِ بْنِ سَتِیر روایت شده که گوید: در محرم سال شصت و یکم هجرى بکوفه وارد شدم و این مصادف بود با زمانى که علىّ بن الحسین (امام سجّاد) علیه السّلام با زنان خانواده از (سفر جانسوز) کربلا بازمى گشتند و مأموران (یزیدى) دور آنان را احاطه کرده بودند، مردم براى تماشاى آنان از خانه ها بیرون ریخته بودند ...
کتاب شریف «الصحیفة السجادیة» مجموعه دعاهایى است که امام زین العابدین علیه السلام انشاء فرموده اند و امام محمد باقر علیه السلام فرزند بزرگوارشان آنها را نوشته اند و امام جعفر صادق علیه السلام نیز در مجلس حاضر بوده و آنها را مى شنیده است...
ادامۀ قصیدۀ مشهور فرزدق درارۀ امام زین العابدین علیهالسلام چنین است ...
روایت شده است که هشام پسر عبد الملک در روزگار خلافت پدرش حج گزارد و چون طواف کرد خواست به حجر الاسود دست بکشد. از شدت ازدحام نتوانست. براى او منبرى نهادند و مردم شام اطرافش را گرفتند. در همین حال على بن حسین (ع) در حالى که ازار و ردایى بر تن داشت و از همگان زیباتر و خوشبوتر بود آمد و میان پیشانى او بر اثر سجده همچون زانوى شتر (بز) پینه بسته بود. شروع به طواف فرمود و چون به محل حجر الاسود رسید مردم به پاس حرمت و هیبت ایشان کنار رفتند تا به حجر الاسود دست کشد (استلام کند). این کار هشام را به خشم آورد. مردى از شامیان از هشام پرسید: این کیست که مردم این چنین هیبت او را نگهداشتند و براى او راه گشادند و از کنار حجر الاسود کناره گرفتند؟ هشام براى اینکه مردم شام به امام سجاد راغب نشوند، گفت نمىشناسمش. فرزدق شاعر آنجا بود. گفت: ولى من او را مىشناسم. آن مرد شامى گفت: اى ابو فراس او کیست؟ و فرزدق چنین سرود:
خداوند در قرآن کریم میفرماید: «ای انسانها، زینت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود داشته باشید» ...
یکی از نعمتهای بزرگ خداوند، لباسی برای پوشاندن زشتیهای ظاهری و باطنی است.
خداوند در قرآن کریم این دو لباس را چنین بیان میفرماید...
سؤال اول: خداوند چرا شیطان را آفرید؟ با اینکه مىدانست سرچشمه وسوسه ها و گمراهیها مىشود؟
سؤال دوم: بعدازآنکه شیطان مرتکب چنان گناه بزرگى شد، چرا خداوند تقاضاى او را مبنى بر ادامه حیات او پذیرفت؟
پاسخ ..
درباره چگونگى وزن کردن اعمال در روز رستاخیز، آنچه مسلم است این است که در روز رستاخیز اعمال انسان با وسیله خاصى سنجیده مىشود نه با ترازوهایى همانند ترازوهاى دنیا و چه بسا آن وسیله همان وجود انبیاء و امامان و افراد صالح بوده باشد.
خداوند در آیات 151 و 152 و 153 سوره انعام محرماتى را بیان مىکند که اختصاص به شریعت معینى از شرایع الهى ندارد و آن محرمات عبارت است از:
در آیه 145 سوره انعام خداوند براى روشن ساختن محرمات الهى از بدعتهایى که مشرکان در آئین حق گذاشته بودند، به پیامبر (صلّی الله علیه و آله) دستور مى دهد که به مشرکین بگوید:
در آیه 141 سوره انعام یکی دیگر از نشانه هاى خدا در صحنه ی طبیعت یاد شده است که چگونه از آب و خاک، میوه هاى متنوع و باغ هاى رنگارنگ با درختان برافراشته و غیربرافراشته سر برآورده است. خداوند در این آیه میفرماید:
گاهی محبت و علاقه کورکورانه که هیچ توجیه عقلانی و شرعی ندارد، بهجایی میرسد که زشتترین کارها را در نظر انسان زیبا و شایسته جلوه میدهد. مصداق بارز آن محبت کورکورانه بتپرستان نسبت به بتهایشان بود که به خاطر آن حتی حاضر شدند فرزندشان را بکشند.
منظور از «هدایت» و «اضلال» الهى فراهم ساختن یا از میان بردن مقدمات هدایت در مورد کسانى است که آمادگى و عدم آمادگى خود را براى پذیرش حق با اعمال و کردار خویش اثبات کرده اند.