درسی از صفحه صد و پانزدهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم پس از بیان حکم قصاص و بیان اینکه اولیاء مقتول حق دارند تا قاتل را اعدام کرده و آسیب‌دیدگان جسمی می‌توانند به‌اندازه آسیبی که دیده‌اند آسیب‌زننده را قصاص نمایند، به صاحبان حق قصاص توصیه می‌کند تا از این حق خویش در‌گذرند و قاتل و آسیب‌زننده را عفو نمایند. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه صد و چهاردهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم یک شرط برای قبولی توبه معرفی می‌کند. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه صد و سیزدهم قرآن کریم
توسل نیز چیزی غیر از تمسک به‌وسیله برای تقرب به پروردگار یکتا نیست. همان وسایلی که به خاطر آبروی و مقام عظیمی که در نزد پروردگار دارند، باعث شفاعت پیروانشان در نزد یکتای بی‌همتا می‌شوند.
درسی از صفحه صد و دوازدهم قرآن کریم
در مورد نحوه عذاب بنی‌اسرائیل که تا چهل سال دچار سرگردانی شدند مطالب متعددی گفته‌شده است. از جمله اینکه ...
درسی از صفحه صد و ده قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم رسول خدا صلی‌الله علیه و آله را مأمور می‌کند تا با احتجاج برهانی تناقض گفتار یکی از طوایف مسیح که معتقد به اتحاد خداوند با حضرت مسیح علیه‌السلام بودند را بیان کند. با این بیان که:
ازآنجاکه امام جواد علیه‌السلام در خردسالی به امامت رسیدند، بعضی برای آزمایش کردن و اطمینان به امامت آن حضرت سؤالات فراوانی از حضرت می‌کردند. نمونه این سؤالات را می‌توان در مناظرات علماء معتزله با آن حضرت مشاهده کرد...
مرحوم شیخ صدوق درباره وجه‌تسمیه امام تقیّ علیه‌السلام میفرماید:
امام محمّد بن علىِّ دوم (امام نهم علیه‌السلام) را «تقى» لقب دادند، چون وى از خدا ترسید و پروردگار نیز او را از گزند مأمون حفظ کرد، آن زمانى که مأمون شبانه در حال مستى بر او شبیخون زد ...
از امام حسن مجتبی علیه‌السلام روایت‌شده که فرمودند:
هیچ‌کدام از ما نیست مگر اینکه کشته یا مسموم خواهد شد.
درسی از صفحه صد و نهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم مفاد پیمانی که از بنی‌اسرائیل گرفته بود را حکایت می‌کند. بر اساس این پیمان‌نامه، بنی‌اسرائیل در قبال عمل نمودن به چند پیمان، مستوجب یاری خداوند و آمرزش گناهان و دخول در بهشت می‌شدند. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه صد و هشتم قرآن کریم
لفظ «قَوَّامِین» جمع قَوَّام است که بر صیغه مبالغه می‌باشد. لذا قَوَّامِین یعنی کسانی که در قیام برای خواسته‌های خداوند از آنان و شتاب برای انجام این کارها شدیداً اهتمام داشته و بسیار جدی هستند ...
حضرت مهدی علیه‌السلام در ضمن نامهای به نائبشان محمد بن عثمان فرمودند: «نحوه استفاده مردم از وجود من در زمان غیبتم، نظیر استفاده از آفتابى است که در پشت ابر پنهان شده باشد».
حضرت مهدی علیه السلام: «همانا ما از رعایت حال شما کوتاهى نمى کنیم و شما را از یاد نمى بریم؛ چراکه در غیر این صورت، سختی‌ها و گرفتاری‌ها بر شما فرود مى آیند و دشمنان شما را ریشه کن کرده و از بین مى برند».
از رسول خدا صلی‌الله علیه وآله روایت شده که فرمودند: «امت من در زمان مهدی (علیه السّلام) به نحوی تنعم کنند که قبل از وى هیچ برّ و فاجرى بدان نعمت نرسیده باشند؛ آسمان هر باران نافعی که دارد بباراند و زمین چیزی از نبات خود را ذخیره نگذارد».
خداوند در قرآن کریم میفرماید:
"وَ نُریدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثین"
(سوره قصص آیه 5)
روزی رسول خدا صلی‌الله علیه وآله در میان جمعی از اصحابشان دو بار فرمودند: «خداوندا، برادران مرا به من بنمایان»! اصحاب عرض کردند: یا رسول‌الله مگر ما برادران شما نیستیم؟! حضرت فرمودند ...
از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:
هر کس از شما به اعتقاد به این امر (ظهور حضرت قائم علیه‌السلام) بمیرد در حالى که منتظر آن باشد، مانند کسى است که در خیمه قائم (علیه السلام) باشد.
از رسول خدا صلی‌الله علیه وآله روایت شده که فرمودند:
خوشا به حال آنها که در غیبت مهدی (علیه السلام) صابرند؛ خوش به حال آنها که درراه روشن خود ثابت قدمند؛ اینان کسانی هستند که خداوند درباره‌شان فرموده:
درسی از صفحه صد و هفتم قرآن کریم
در قرآن کریم از روابط نامشروعی چون دوستی و رابطه پنهانی بین مرد وزن نهی شده است. آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه صد و ششم قرآن کریم
تعاون در اسلام در مورد کارهاى نیک و پسندیده که همراه با تقوا و حالت خداترسى باشد، مطلوب است ولى در مورد کارهایى که باعث ترویج فساد و باطل گردد و بر اساس گناه یا دشمنى باشد نه‌تنها مطلوب نیست که از آن نهى هم شده است. خداوند در قرآن کریم میفرماید:
درسی از صفحه صد و پنجم قرآن کریم
خداوند در آیه 174 سوره نساء قرآن را با تعبیر «بُرهان» و تعبیر «نور مبین» معرفی می‌کند؛ در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه صد و چهارم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم، یکی از اهداف بعثت پیامبران را اتمام حجت بر مردم معرفی کرده است و می فرماید:
درسی از صفحه صد و سوم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم عقیده‌ی مسیحیان مبنی به صلیب کشیده شدن و کشته شدن حضرت عیسی علیه‌السلام را چنین ردّ می‌کند که:
درسی از صفحه صد و دوم قرآن کریم
خدا «ستّار العیوب» است؛ یعنى عیب هاى دیگران را مى پوشاند و ازاین‌رو دوست ندارد که مردم پرده درى کنند و عیب هاى دیگران را فاش سازند و آبروى آنها را ببرند و فریادکشى و بدگویى را دوست ندارد ...
درسی از صفحه صد و یکم قرآن کریم
در این صفحه از قرآن کریم خداوند در ضمن آیات 141 الی 143 سوره نساء شش صفت از منافقان را بیان میفرماید:
درسی از صفحه صد قرآن کریم
خداوند در این آیه شریفه مؤمنین را بااینکه ایمان آورده اند دستور مى دهد براى بار دوم ایمان بیاورند. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه نود و نهم قرآن کریم
روایت شده که وقتی آیه 133 سوره نساء نازل شد، رسول خدا صلى الله علیه و آله دست خود را بر پشت «سلمان» زد و فرمود: «آنان قوم این (سلمان) هستند» ...
درسی از صفحه نود و هشتم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم خط بطلانی می‌کشد بر عقاید کسانی که کرامت و عزت ابدی را منحصر در مرد می‌دانند و زنان را بی‌بهره از کمالات معنوی و ثواب‌های اخروی می‌شمارند؛ در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه نود و هفتم قرآن کریم
گاهى شرایط فوق العاده اى پیش مى آید که انسان مجبور مى شود در کارهاى نیک از نجوا استفاده کند؛ مثل بعضی از این موارد که در آیه پیش رو به آنها اشاره شده است ...
درسی از صفحه نود و ششم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم به گناهکاران توبه‌کننده چنین مژده می‌دهد که:
درسی از صفحه نود و پنجم قرآن کریم
قرآن کریم براى روحیه دادن به مسلمانان، به مقایسه ى درد و رنج هاى آنان با دشمنان مى پردازد و به آنان دلدارى مى دهد که اگر برخى از مسلمانان در جنگ زخمى شدند، برخى از کافران نیز زخمى شدند و درد مى کشند، با این تفاوت که مسلمانان به پاداش الهى و سعادت مىرسند، امّا کافران بهره اى از آن ندارند...
درسی از صفحه نود و چهارم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم پاداش کسانی که در راه خدا و برای خشنودى او از خانه و کاشانه اش چشم بپوشد و به سرزمینى مهاجرت کند که انسان‌ها مى توانند در آنجا با کتاب خدا و سنت رسول خدا صلی‌الله علیه و آله عمل کنند، سپس مرگش به‌طور طبیعى و یا ناگهانى فرابرسد، اجر او بر عهده خداوند است:
درسی از صفحه نود و سوم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم به مسلمانان دستور مى دهد آن‌هایی را که اظهار ایمان مى کنند با آغوش باز بپذیرند و هرگونه بدگمانی و سوءظن را نسبت به اظهار ایمان آنها کنار بگذارند. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه نود و دوم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم از معاد با تعبیر « لا رَیْبَ فِیهِ» (روزی که هیچ تردیدى در واقع شدن آن نیست) یاد کرده است؛ مثل این آیه که میفرماید:
درسی از صفحه نود و یکم قرآن کریم
از اَنس نیز روایت شده که میگوید: روزی در محضر امام بودم. یکی از کنیزان ایشان با شاخه گلی در دست وارد شد و آن را به امام تقدیم کرد. حضرت گل را از او گرفت و فرمود: «برو تو آزادی»!
یکی از مناظرات مشهور حضرت امام رضا علیه‌السلام مناظرۀ آن حضرت با «عمران صابی» بود.
در میان این مناظره، وقتی هنگام نماز فرا رسید امام رضا علیه السلام مناظره را قطع نمود.
عمران صابی که تحت تأثیر سخنان آن حضرت قرار گرفته بود به حضرت عرض کرد: «آقا بحث و سخن مرا قطع نفرمائید؛ قلب من رقت یافته و دلم تکان خورده است».
در این هنگام حضرت فرمودند ...
مأمون می‌خواست تا با آوردن حضرت امام رضا علیه‌السلام در دستگاه خود، به خلافت ناحقش مشروعیت ببخشد.
امام رضا علیه‌السلام که متوجه این دسیسۀ مأمون بود، برای مقابله با این توطئۀ، عدم رضایت خود نسبت به رفتن به مرکز خلافت مأمون را به مردم نشان داد تا بفهماند که رفتنش به خراسان به معنی مشروعیت خلافت مأمون نیست؛ بلکه او مجبور به این سفر شده است.
یکی از این اقدامات این بود که آن حضرت هنگام خروج از مدینه، خانوادۀ خود را جمع نمود و از آنان خواست تا برایش گریه کنند.
روایت شده که روزی مردی وارد مجلس حضرت امام رضا علیه السلام شد و عرض کرد: «سلام بر تو ای پسر رسول خدا؛ من مردى از دوست‌داران تو و پدرانت هستم؛ از مکه مى‌آیم؛ مال خود را گم کردم؛ اگر صلاح بدانید آنقدر که مرا به وطنم برساند به من کمک فرمائید تا به شهر خود برسم؛ در آنجا من اموالی دارم و خدا مرا از نعمت خویش بهره‌مند کرده است؛ وقتى به شهر خود رسیدم آنچه به من عنایت کرده‌اید را از طرف شما صدقه می‌دهم ...
از امام جواد علیه‌السلام روایت شده که «به‌خدا سوگند کسی که حضرت امام رضا علیه‌السلام را درحالی که به حق آن حضرت عارف است زیارت کند، زیارتش معادل هزار هزار حج است (و به او ثواب یک ملیون حج داده می‌شود)»
دربارۀ اینکه حق امام رضا علیه‌السلام چیست که زیارت همراه با معرفت به این حق چنین فضیلتی را دارد، بهتر است به روایتی مراجعه کنیم که در آن حق امام علیه‌السلام بیان شده است...
امام رضا علیه‌السلام نمونۀ کاملی از کسانی بود که مؤدب به ادب الهی و مزین به آداب اخلاقی بودند.
از ابراهیم‌بن‌عباس روایت شده که در مورد اخلاق و فضائل حضرت امام رضا علیه‌السلام گفته است:
رسول خدا صلیاللهعلیهوآله در یک روایت نورانی، امام رضا علیه‌السلام را به اوصافی ستودند که عبارتند از:
روایت شده که حضرت امام رضا علیه‌السلام وارد حمام شد. شخصى که آن حضرت را نمی‌شناخت خطاب به ایشان گفت: مرا دلاکى کن. آن حضرت شروع کرد به کیسه کشیدن به بدن او نمود...
درسی از صفحه نود قرآن کریم
دنیا و عرصۀ زندگی همواره صحنۀ رویارویی دو جبهۀ حق و باطل بوده است. این رویارویی در قرآن کریم، چنین به تصویر کشیده شده است:
درسی از صفحه هشتاد و نهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم، چهار گروه را معرفی می‌کند که شایستگی رفاقت با مؤمنین را دارند:
درسی از صفحه هشتاد و هشتم قرآن کریم
توسل در فرهنگ شیعه نیز چیزی غیر از تمسک به‌وسیله برای تقرب به پروردگار یکتا نیست. همان وسایلی که به خاطر آبروی و مقام عظیمی که در نزد پروردگار دارند، باعث شفاعت پیروانشان در نزد یکتای بی‌همتا می‌شوند...
درسی از صفحه هشتاد و هفتم قرآن کریم
خداوند در قران کریم، رهبر و مرجع مسلمین در مسائل مختلف دینی را چنین معرفی می‌کند که ...
درسی از صفحه هشتاد و ششم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم پیام بسیار امیدبخشی می‌دهد و میفرماید:
درسی از صفحه هشتاد و پنجم قرآن کریم
علاوه بر گواهى اعضاى پیکر آدمى و گواهى زمینى که بر آن زیست کرده و گواهى فرشتگان خدا بر اعمال او، هر پیامبرى نیز گواه اعمال امت خویش است و بدکاران باوجوداین همه گواه چگونه مى توانند حقیقتى را انکار کنند و خود را از کیفر اعمال خویش دور دارند.
درسی از صفحه هشتاد و چهارم قرآن کریم
خداوند در رابطه با والدین، از انسان فقط ظلم نکردن به آنان و سوء رفتار نداشتن با آنان را نخواسته است؛ بلکه ...
درسی از صفحه هشتاد و سوم قرآن کریم
یکی از عواملی که باعث از بین رفتن سیئات می‌شود، اجتناب از گناهان کبیره است. خداوند در قرآن کریم میفرماید:
درسی از صفحه هشتاد و دوم قرآن کریم
در اسلام، براى موضوع ازدواج، بنبست وجود ندارد». به این معنی که:
درسی از صفحه هشتاد و یکم قرآن کریم
در عصر جاهلیت قبل از اسلام، هنگامى که برخى مردان مىخواستند همسر خود را طلاق بدهند و با زن دیگرى ازدواج نمایند، او را متهم به اعمال منافى عفت مى کردند و آن قدر بر او سخت مى گرفتند که حاضر شود مهرش را بپردازد و طلاق بگیرد؛ و همان مهر را براى زن دوم قرار مى دادند. خداوند در قرآن کریم عمل به شدّت از این کار زشت جلوگیرى و آن را نکوهش مى کند و میفرماید:
در جوار قبر مطهرۀ حضرت فاطمه سلام‌الله علیها، دو بانوی بزرگوار از دختران موسی فرزند امام جواد علیه‌السلام مدفون شده‌اند...
در قسمتی از زیارت‌نامۀ حضرت فاطمةالمعصومة سلام‌الله علیها به محضر آن بانوی بزرگوار چنین عرضه می‌داریم:
«یَا فاطمه اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ فَإِنَّ لَکِ عِنْدَ اللَّهِ شَأْناً مِنَ الشَّأْنِ...»1
دربارۀ فقرۀ «یَا فاطمه اشْفَعِی لِی فِی الْجَنَّةِ»، می‌توان دو تفسیر نمود:
درسی از صفحه هشتادم قرآن کریم
قرآن کریم با رسالت تربیتی که بر عهده دارد، نقش بسزایی در تربیت اخلاقی زوجین و استحکام بخشیدن به بنیان خانواده ایفا می‌کند. در آیاتی از سوره مبارکه نساء، نمونه این دستورات را می‌توان مشاهده کرد. آنجا که بعد از دستوراتی مبنی بر رعایت و اداء حقوق مالی آنان میفرماید:
درسی از صفحه هفتاد و نهم قرآن کریم
در دو آیه از قرآن کریم، امر به رعایت حدود الهی در کنار امر به اطاعت از رسول خدا آمده؛ طوری که اطاعت از آن دو موجب دخول در بهشت و نافرمانی آن دو، سبب دخول در آتش جهنم می‌شود:
درسی از صفحه هفتاد و هشتم قرآن کریم
خداوند متعال در قرآن کریم قُبح خوردن مال یتیم را چنین بیان میفرماید که:
درسی از صفحه هفتاد و هفتم قرآن کریم
خداوند در آیه اول سوره نساء دستور به رعایت حق ارحام و خویشاوندان را در کنار دستور به رعایت حق خویش قرار داده و میفرماید:
درسی از صفحه هفتاد و ششم قرآن کریم
اى اهل ایمان در کار دین صبور باشید و یکدیگر را به صبر و مقاومت سفارش کنید و مهیا و مراقب کار دشمن بوده و خداترس باشید، باشد که پیروز و رستگار گردید.
(سوره آل عمران، آیه 200)
درسی از صفحه هفتاد و پنجم قرآن کریم
باوجوداینکه آسمان‌ها و زمین و رفت‌وآمد روز و شب برای همه انسان‌ها قابل‌مشاهده است، ولی از بین آنها تنها خردمندان هستند که این پدیده‌ها را به‌عنوان نشانه خداوند شناخته و این نشانه‌ها به وجود خداوند و اوصاف کمالی او پی می‌برند.
مقام شفاعت حضرت معصومه سلام‌الله علیها، شفاعت معمولی که بعضی از مؤمنین نیز از آن برخوردار خواهند بود، نیست؛ بلکه فراتر از آن است. طوری که شفاعت ایشان شامل تمامی شیعیان خواهد شد.
درسی از صفحه هفتاد و چهارم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم میفرماید: «کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ» (هر نفسى مرگ را خواهد چشید).
مفسر گران‌قدر حضرت آیت‌الله جوادی آملی، در تفسیر این آیه شریفه بیان زیبایی میفرماید. در آنجا که میگوید:
درسی از صفحه هفتاد و سوم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم میفرماید: نباید کسانى که کافر شده اند تصور کنند، اینکه به ایشان مهلت مى دهیم براى آنان نیکوست؛ ما فقط به ایشان مهلت مى دهیم تا ...
درسی از صفحه هفتاد و دوم قرآن کریم
در این آیات 169 الی 171 سورۀ مبارکۀ آل عمران، کسانی که در راه خدا کشته شده‌اند به چند ویژگی توصیف شده‌اند:
درسی از صفحه هفتاد و یکم قرآن کریم
پیامبر ص هرگز در احکام الهى با مردم مشورت نمى کرد بلکه در آنها صرفاً تابع وحى بود. مورد مشورت، تنها طرز اجراى دستورات و نحوه پیاده کردن احکام الهى بود...
درسی از صفحه هفتادم قرآن کریم
یکی از نشانه‌های منافقان دلسرد کردن مؤمنان است. به این صورت که ...
معتب میگوید: در مدینه گرانى شده بود. حضرت صادق علیه‌السلام به من فرمود: «چقدر خوراکى داریم»؟ عرض کردم به اندازۀ چندین ماه شما را کفایت می‌کند. حضرت فرمود: «آن را به بازار ببر و بفروش». عرض کردم: آقا در شهر خوراکى نیست! حضرت فرمود ...
درسی از صفحه شصت و نهم قرآن کریم
پس از جنگ احد هنگامی‌که مسلمانان با دادن تلفات و خسارات سنگینى به مدینه بازمی‌گشتند با یکدیگر مى گفتند مگر خداوند به ما وعده فتح و پیروزى نداده بود؟ پس چرا در این جنگ شکست خوردیم؟ خداوند در آیه 152 سوره آل‌عمران، به این شبهه پاسخ می‌دهد و علل شکست را چنین بیان می‌کند که:
به‌طور خلاصه، چند عامل مهم دست‌به‌دست هم دادند و این حادثه غم انگیز و درعین‌حال عبرت آور را به وجود آوردند:
درسی از صفحه شصت و هشتم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم به یکى از نتایج طبیعى شکست جنگ احد اشاره می‌کند و آن اینکه ...
درسی از صفحه شصت و هفتم قرآن کریم
مفسر بزرگ مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع‌البیان دربارۀ فرق بین سرعت و عجله می‌نویسد ...
درسی از صفحه شصت و ششم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم به پیروزى چشمگیر مسلمانان در جنگ بدر اشاره کرده و مى فرماید:
در آیه 120 سوره مبارکه آل‌عمران، بعد از بیان کینه‌توزی‌های دشمنان اسلام نسبت به مسلمانان، راه در امان ماندن از شر دشمنان بیان شده و مژده می دهد که ...
درسی از صفحه شصت و چهارم قرآن کریم
برخلاف تصور بسیاری از متدینین که در باب امربه‌معروف و نهی از منکر، بیشتر بر جنبۀ نهی از منکر آن اهتمام دارند، در قرآن کریم هر جا سخن از نهی از منکر آمده، قبل از آن سخن از امربه‌معروف نیز آمده است:
درسی از صفحه شصت و سوم قرآن کریم
قرآن حبل انداخته شده نیست؛ بلکه حبل آویخته شده است...
درسی از صفحه شصت و دوم قرآن کریم
شما هرگز به حقیقت برّ و نیکى نمى رسید مگر اینکه ازآنچه دوست مى دارید درراه خدا انفاق کنید.
درسی از صفحه شصت و یکم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم دین اسلام را تنها دین موردقبول خداوند بعد از مبعوث کردن پیامبر اسلام معرفی کرده و میفرماید:
درسی از صفحه شصتم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم دربارۀ نافذ بودن خواست و مشیت خویش چنین میفرماید: «وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً»
منظور از «طَوْعاً» و «کَرْهاً»، که در آیه آمده این است که ...
درسی از صفحه پنجاه و نهم قرآن کریم
یکی از نقشه‌های شوم دشمنان اسلام برای ضربه زدن به معتقدات اسلامی مسلمانان و متزلزل ساختن ایمان آنان عبارت است از القاء کردن این مطلب که اعتقاداتی که مسلمانان آنها را به‌عنوان باورهای مُسلَّم قبول دارند، چندان هم غیرقابل‌انکار نیست.
درسی از صفحه پنجاه و هشتم قرآن کریم
رسول خدا صلیاللهعلیهوآله در کنار استدلالات عقلی و وحیانی که بر اهل کتاب اقامه می‌کردند، از یک طریق دیگری نیز آنان را به اسلام دعوت می‌کردند و آن طریق عبارت بود از «دعوت اهل کتاب به نقطه هاى مشترک میان اسلام و آیین آنان».
پیزی که میان مسلمین و اهل کتاب مشترک بود، عبارت بود از...
درسی از صفحه پنجاه و هفتم قرآن کریم
مَثَل عیسى در نزد خدا، همچون آدم است؛ که او را از خاک آفرید و سپس به او فرمود: «موجود باش!» او هم فوراً موجود شد.
درسی از صفحه پنجاه و ششم قرآن کریم
هنگامی‌که حضرت مریم سلام‌الله‌علیها بشارت تولد عیسى حضرت عیسی را شنید گفت: «پروردگارا چگونه فرزندى براى من خواهد بود، درحالی‌که هیچ انسانى با من تماس نگرفته و هرگز همسرى نداشته ام». ولى خداوند به این شگفتى حضرت مریم پایان داد و فرمود:
درسی از صفحه پنجاه و پنجم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم حضرت عیسی علیه‌السلام را با عنوان «کلمه» یاد می‌کند. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه پنجاه و پنجم قرآن کریم
حضرت زکریا و همسرش سالخورده شده بودند. علاوه بر اینکه همسر زکریا در آغاز، نازا و عقیم بود و ازنظر معیارهاى طبیعى بسیار بعید به نظر مى رسید که صاحب فرزندى شود. ولی حضرت زکریا با ایمان به قدرت پروردگار حضرت زکریا از خداوند تقاضاى فرزند کرد.
درسی از صفحه پنجاه و چهارم قرآن کریم
شرط اینکه محبت ویژۀ خداوند شامل حال انسان شود این است که انسان هر آنچه خداوند آن را دوست دارد را دوست داشته باشد و به هرچه پروردگار دستور داده است عمل نماید.
درسی از صفحه پنجاه و سوم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم انسان مؤمن را به «حیّ» (زنده) و کافر را به «میّت» (مرده) تشبیه نموده و می فرماید:
چه کنیم روحیه بندگی، زهد و توبه‌ای که به دست می‌آوریم از دست ندهیم؟ چه کنیم نسیم‌های رحمتی را در بعضی فرصت‌ها به‌سوی ما می‌وزد، حفظ کرده و نسبت به معنویات ثابت‌قدم باشیم؟ پاسخ به این سؤال را در ضمن یک حکایت شنیدنی بیان می‌کنیم:
درسی از صفحه پنجاه و دوم قرآن کریم
ازآنجاکه آیین پیامبر اسلام، آخرین و برترین آیین‌ها است نام اسلام براى آن انتخاب شده است وگرنه از یک نظر همه ادیان الهى، اسلام است
درسی از صفحه پنجاه و یکم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم (سوره آل عمران ؛ آیات 15الی 17) به صاحبان تقوا بهشت و نعمت‌های آن را وعده فرموده است. در این آیات چند خصلت را برای متقین بیان شده است:
درسی از صفحه پنجاه و یکم قرآن کریم
وقتی مقصد قلۀ کوه باشد، مناظر مسیر هرچقدر هم زیبا و دل‌فریب باشند، باعث نمی‌شود که انسان در این مناظر اقامت دائمی کند؛ بلکه این دیدنی‌ها برای انسان جز اقامتگاه موقت و گذرگاهی برای رسیدن به قلۀ کوه نخواهد بود
درسی از صفحه پنجاهم قرآن کریم
اسحاق کندى که از فیلسوفهاى زمان خود بود شروع کرد به نوشتن کتابى به نام تناقض القرآن. تا اینکه یکى از شاگردان او خدمت امام حسن عسکرى علیه‌السلام رسید...
درسی از صفحه چهل و نهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم یک دستور جامع در زمینه شهادت بیان مى کند و مى فرماید:
درسی از صفحه چهل و هشتم قرآن کریم
در طولانى ترین آیه ى قرآن کریم یعنی آیه 282 سوره بقره، هیجده دستور در مورد دادوستد مالى مطرح شده که عبارتاند از:
درسی از صفحه چهل و هفتم قرآن کریم
یکی از حقوق بدهکاری که توان ادای دینش را ندارد، این است که برای اداء دینش به او مهلت دده شود؛ وظیفه‌ای خداوند در قرآن کریم بر طلبکاران معین کرده است:
درسی از صفحه چهل و ششم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم ویژگی‌های فقرائی که شایسته است برای انفاق کردن در اولویت قرار بگیرند را چنین بیان میفرماید:
در اینکه شب قدر کدام شب از شب‌هاى ماه رمضان است گفتگو بسیار است و در این زمینه تفسیرهاى زیادى شده، ازجمله شب اول، شب هفدهم، شب نوزدهم، شب بیست و یکم، شب بیست و سوم و ...
سؤال: مسلم است که قرآن کریم به‌طور تدریجى و در طى 23 سال نازل گردید، این امر چگونه با آیات فوق که مى گوید در ماه رمضان و شب قدر نازل شده است سازگار مى باشد؟
درسی از صفحه چهل و پنجم قرآن کریم
انسان وقتی می‌خواهد انفاق کند، دو وعده سراغ او می‌آیند:
درسی از صفحه چهل و چهارم قرآن کریم
گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان) و عفو و گذشت (از خشونت‌هاى آنان) از بخششى که آزارى به دنبال آن باشد بهتر است.
درسی از صفحه چهل و سوم قرآن کریم
در خدمت شیخ الشیوخ شهرمان بودم. ایشان در میان کلامشان آیۀ بسیار تأثیرگذاری را تلاوت کردند و آن اینکه ...
درسی از صفحه چهل و دوم قرآن کریم
اى کسانى که ایمان آورده اید، از آنچه به شما عطا کرده ایم انفاق کنید، پیش از آنکه روزى بیاید که در آن نه دادوستدی هست و نه رفاقتى و نه شفاعتى.
درسی از صفحه چهل و یکم قرآن کریم
هنگامی‌که طالوت به فرماندهى لشگر بنی‌اسرائیل منصوب شد سپاهیان را با خود بیرون برد، به آنها گفت: «خداوند شما را با یک نهر آب امتحان مى کند؛
درسی از صفحه چهلم قرآن کریم
پس‌ازآنکه جمعى از اشراف بنی‌اسرائیل از پیامبرشان خواستند تا زمامداری برای آنان انتخاب کند تا (تحت فرماندهى او) در راه خدا پیکار کنند، پیامبرشان «طالوت» را از طرف خداوند به‌عنوان زمامدار آنان معرفی کرد...
درسی از صفحه سی و نهم قرآن کریم
ای مهربان‌تر از پدر و مادرم! و این خدای کریم! تو همان خدای کریم و مهربان هستی که انفاق بنده درراه خودت را «قرض‌الحسنه» نامیدی! بااینکه هم خود بنده و هم هر آنچه دارد از آنِ توست...
یکی از صفات نیکوکاران این است که از چیزی که خودشان دوستش دارند انفاق می‌کنند. خداوند در قرآن کریم میفرماید:
درسی از صفحه سی و هشتم قرآن کریم
یکی از زیبایی‌های دین اسلام این است که به مردم دستور داده است تا در روابط یکدیگر اصل انصاف و فضل را رعایت کنند. طوری که حتی در مسئله‌ای همچون طلاق نیز که بر اساس اختلاف بین زوجین پدید می‌آید نیز بر اساس اخلاق و کرامت انسانى و بخشش رفتار کنند.
فضائل و مناقب امام حسن مجتبی علیه‌السلام بی‌شمار است. در این مقاله به گوشه‌ای از این مناقب اشاره می‌کنیم...
درسی از صفحه سی و هفتم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم می فرماید:
نعمت خدا را بر خود و آنچه را که از کتاب و حکمت بر شما نازل کرده و به [وسیله] آن به شما اندرز مى دهد، به یاد آورید ...
درسی از صفحه سی و ششم قرآن کریم
درسی از صفحه سی و پنجم قرآن کریم
در روزگارى که برده دارى معمول بود، مردم کنیزان را خوار مى شمردند؛ طوری که از ازدواج با آنان عارشان مى آمد و اگر کسى این کار را مى کرد سرزنشش مى کردند. خداوند در قرآن کریم در مقابل این سنت غلط ایستاده و میفرماید:
درسی از صفحه سی و چهارم قرآن کریم
چه‌بسا چیزى را خوش نداشته باشید، حال‌آنکه خیرِ شما در آن است. و یا چیزى را دوست داشته باشید، حال‌آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا میداند، و شما نمیدانید (سوره بقره، آیه 216)
مولوی در مثنوی تمثیل زیبایی می‌آورد که می‌تواند شاهد روشنی بر این مطلب باشد ...
درسی از صفحه سی و سوم قرآن کریم
جمعى از مؤمنان مى پنداشتند عامل اصلى ورود در بهشت تنها اظهار ایمان به خداست و به دنبال آن نباید ناراحتى و رنجى را متحمل شوند و بى آنکه تلاش و کوشش به خرج دهند خداوند همه کارها را روبراه خواهد کرد و دشمنان را نابود خواهد ساخت. قرآن در برابر این تفکر نادرست به سنت همیشگى خداوند اشاره کرده مى فرماید:
درسی از صفحه سی و دوم قرآن کریم
از میان مردم کسی است که جان خود را به خاطر رضای خدا می‌فروشد ...
درسی از صفحه سی و یکم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم به کسانی که قصد رفتن به مکه و انجام فریضه ی حج دارند سفارش می‌کند تا برای خود زاد و توشه تهیه کنند ولی در عین حال آنها را به مسأله معنوى مهمترى ارشاد کرده و مى فرماید ...
درسی از صفحه سی‌ام قرآن کریم
بعضی‌ها خصلت ناپسند "تهوّر" را با خصلتِ "شجاعت" اشتباه می‌گیرند و خیال می‌کنند هرکس خود را در معرض خطر قرار دهد شجاع است. درحالی‌که شجاعت تعریف علی‌حده‌ای دارد...
درسی از صفحه بیست و نهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم زن و شوهر را لباس یکدیگر معرفی می‌کند و میفرماید...
درسی از صفحه بیست و هشتم قرآن کریم
مراد از نزدیک بودن خداوند به انسان، قُرب مکانی و زمانی نیست؛ زیرا خداوند متعال نامحدود است و محدود شدن او به زمان و مکان محال می‌باشد و این خداوند است که خالق مکان و زمان و احاطۀ بر زمان و مکان دارد. بلکه مراب از قُرب خدا به بندگان ...
فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود ...
به نظر مراجع تزریق آمپولى که عضو را بى‌حس مى‌کند یا به جاى دوا استعمال مى‌شود اشکال ندارد؛ ولی در استعمال آمپولى که به جاى غذا به کار مى‌رود میان مراجع، نظرات متفاوت است:
درسی از صفحه بیست و هفتم قرآن کریم
قرآن کریم مهمترین صفات نیکوکاران را اینچنین بیان می فرماید:
درسی از صفحه بیست و ششم قرآن کریم
«طَیِّبات» به معنی روزی‌های پاکیزه، در قرآن کریم در دو مورد استعمال شده است:
درسی از صفحه بیست و پنجم قرآن کریم
ولی در روز قیامت پرده‌ها از مقابل چشم کنار می‌رود و انسان با چشم واقع‌بینش باطن اعمالی که مرتکب شده را خواهد دید. اینجاست که از عمق جان، حسرت می‌خورد که ...
درسی از صفحه بیست و چهارم قرآن کریم
توبه یعنی بازگشت؛ و خداوند توّاب است، یعنی بسیار به‌سوی بنده‌اش بازمی‌گردد و او را می‌آمرزد.
شاید تعجب کنید و بپرسید: گناه را بنده می‌کند، و حال‌آنکه خدا به‌سوی بنده‌اش بازگشته و توبه می‌کند؟! در جواب میگوییم ...
درسی از صفحه بیست و سوم قرآن کریم
در مورد اینکه مراد از کلام خداوند از «فَاذْکُرُونی أَذْکُرْکُمْ» چیست، تفاسیر مختلفی واردشده است ...
درسی از صفحه بیست و دوم قرآن کریم
درباره‌ی فلسفه‌ی تغییر قبله‌ی مسلمانان از سمت بیت‌المقدس به سمت کعبه، آنچه قرآن دراین‌باره تصریح و تأکید دارد این است که ...
درسی از صفحه بیست و یکم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم به دنبال دعوتى که از عموم پیروان ادیان به تبعیت از برنامه هاى همه انبیاء کرده است، به همه آنها فرمان مى دهد که «تنها رنگ خدایى را بپذیرید» (که همان رنگ ایمان و توحید خالص است) و میفرماید:
درسی از صفحه بیستم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم در ضمن دو آیه، وصیت دو پیامبر الهی یعنی حضرت ابراهیم علیه‌السلام و حضرت یعقوب علیهماالسلام را بازگو می‌کند و میفرماید:
درسی از صفحه نوزدهم قرآن کریم
سؤال: چه کسانی به کتاب آسمانی ایمان دارند؟ چه کسانی قرآن را به‌درستی باور دارند؟
خداوند در قرآن کریم به این سؤال پاسخ می‌دهد:
درسی از صفحه هجدهم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم یکی از ادعاهای بی‌اساس اهل کتاب را نقل می‌کند و سپس با چهار برهان محکم، به این دو ادعای باطل آنان پاسخ می‌دهد:
درسی از صفحه هفدهم قرآن کریم
براساس آیه ای از قرآن کریم، یکی دیگر از ادعاهای پوچ و بی‌اساس اهل کتاب این بود که می‌گفتند: به‌غیراز یهود و نصاری هرگز کسی داخل بهشت نمی‌شود!...
درسی از صفحه شانزدهم قرآن کریم
مسلمانان صدر اسلام هنگامی‌که پیامبر ص مشغول سخن گفتن بود و بیان آیات و احکام الهى مى کرد گاهى از او مى خواستند کمى با تأنی سخن بگوید تا بتوانند مطالب را خوب درک کنند، و سؤالات و خواسته هاى خود را نیز مطرح نمایند، براى این درخواست جمله‌ی «راعنا» که از ماده‌ی «الرعى» به معنى مهلت دادن است به کار مى بردند...
درسی از صفحه پانزدهم قرآن کریم
یهودیان ادعا می‌کردند که سعادت اخروی فقط متعلق به یهودیان است.
خداوند به رسولش دستور می‌دهد تا نادرستی ادعای یهودیان را چنین ثابت کند که...
درسی از صفحه چهاردهم قرآن کریم
قرآن کریم سخن از نافرمانی قومی از بنی‌اسرائیل می‌کند که گوساله‌پرست شده بودند:
درسی از صفحه سیزدهم قرآن کریم
یکی از بهانه‌های بنی‌اسرائیل دربارۀ عدم پذیرش دعوت پیامبران این بود که می‌گفتند: «فایده‌ای در انذار و تهدید تو وجود ندارد؛ زیرا ما آنچه را که شما مى گویید درک نمى کنیم؛ چون قابل‌فهم و درک نیست». ولی خداوند متعال ریشه‌ی اصلی این استنکاف بنی‌اسرائیل از دعوت پیامبران را کفر و عدم ایمان آنان معرفی می‌کند...
درسی از صفحه دوازدهم قرآن کریم
انسان در ارتکاب گناه، کار خود را به جایی می‌رساند که دیگر راه نجاتی برای او باقی نمی‌ماند و مستوجب آتش جهنم می‌شود و آن هنگامی است که ...
درسی از صفحه یازدهم قرآن کریم
«قَلب» را قلب نامیده‌اند به جهت دگرگونی‌ها و تغییر حالاتی بر آن عارض می‌شود. ولی گاهی همین قلب در انجماد و تأثیرناپذیری به درجه‌‌ای می‌رسد که روی سنگ را سفید می‌کند!
مثل قلوب بنی‌اسرائیل که در قساوت و عدم تسلیم درب برابر آیات و معجزات الهی به حدی رسیدند که قرآن دربارۀ آنها میفرماید:
درسی از صفحه دهم قرآن کریم
بعضى از بهانهجویان، با تمسک به آیه ای از قرآن کریم چنین شبهه می‌کنند که: «پیروان هر مذهبى باید به مذهب خود عمل کنند و لازم نیست یهود و نصارى و پیروان ادیان دیگر اسلام را پذیرا شوند»! در حالی این افراد، آیۀ گفته شده را درست تفسیر نکرده اند ...
درسی از صفحه نهم قرآن کریم
شاید تنوع‌طلبی به‌خودی‌خود چیز بدی نباشد؛ ولی اگر این تنوع‌طلبی از روی ناسپاسی باشد و باعث شود که انسان نعمت‌هایی که از آن برخوردار است را کم‌ارزش ببیند، خصلتی زشت برای انسان محسوب می‌شود.
درسی از صفحه هشتم قرآن کریم
یکی از دلایل امکان رجعت، این است که در امت‌های پیشین هم زنده شدن مردگان در همین دنیا صورت گرفته است.
از شواهد زنده شدن مردگان در امت‌های پیشین، زنده شدن مردگان بنی‌اسرائیل بود که در اثر عدم ایمان به خداوند هلاک شده بودند. قرآن کریم ماجرای هلاکت و زنده شدن آنان را چنین حکایت می‌کند که:
درسی از صفحه هفتم قرآن کریم
در مقابل هجوم این‌همه گرفتاری، غم و اندوه و مشکلات چه کنیم؟! در طریق بندگی و عبودیت از چه چیز کمک بگیریم؟! دستور خداوند در این مواقع چیست؟
خداوند در قرآن کریم دستوری کارگشا برای این موضوع ارائه میفرماید. در آنجا که میفرماید:
درسی از صفحه ششم قرآن کریم
خداوند در قرآن کریم میفرماید: «وسیله‌ای براى تقرب به خدا بجوئید»؛ و چه وسیله‌ای بهتر از رسول خدا و اهل‌بیت علیهمالسلام! همان ذوات نورانی که آدم علیه‌السلام با توسل به آنان به درگاه الهی توبه کرد...
روایت شده که امیرالمؤمنین علیه‌السلام وقتی قرآن را ختم می‌کردند این دعا را می‌خواندند:
درسی از صفحه پنجم قرآن کریم
عادت ما بر این است که همیشه برای یافتن شگفتی‌ها، در جستجوی موجودات دیده نشده یا کمتر شناخته‌شده هستیم؛ و حال‌آنکه دنیا پر است از شگفتی‌هایی که مکرراً آنها را دیده‌ایم و یا در مورد آنها شنیده‌ایم؛ ولی به خاطر دم‌دستی بودنشان، در نظرمان بی‌ارزش و معمولی جلوه داده می‌شوند.
درسی از صفحه چهارم قرآن کریم
بر اساس آیات قرآن کریم، آتش جهنم علاوه بر تفاوت غیرقابل قیاس با آتش دنیا در شدت حرارت، دو تفاوت دیگر نیز با آتش دنیا دارد:
درسی از صفحه سوم قرآن کریم
خداوند در آیات ابتدائی سورۀ بقره، پنج نشانه برای منافقان بیان می‌کند:
مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر المیزان در تفسیر «عدم وجود تفاوت در میان مخلوقات» میفرماید:
درسی از صفحه دوم قرآن کریم
نه تنها اصل اعجاز قرآن روشن و شکبردار نیست بلکه محتوای آن و مضامین و معارفش نیز چنان واضح و روشن است که زمینه هر شک و ریبی را از بین میبرد و به همین دلیل خدای سبحان کتاب خود را «لاریب فیه» معرفی فرموده است.
درسی از صفحه اول قرآن کریم
بهتر است بدانیم معنی «رحمان» و «رحیم» که در این آیات قرآن کریم، خداوند به آن توصیف شده است چیست؟
صاحب کتاب ارشادالقلوب، تفسیر جالبی درباره‌ی «أَحْسَنِ الْحَال» که در دعای تحویل سال از خداوند متعال خواستاریم، نموده است...
مرحوم علامه محمدباقر مجلسی در کتاب «زاد المعاد- مفتاح الجنان» این دعا را نقل کرده و میفرماید ...
هارون‌الرشید (لعنة الله علیه) که خلیفۀ معاصر امام موسی بن جعفر علیه‌السلام بود، کنیز زیبا و بسیار خوش‌قیافه‌ای را براى آن حضرت که در زندان بود فرستاد تا در زندان خدمتکارى او را بر عهده بگیرد...
مرحوم شیخ مفید در کتاب شریف «الارشاد» حکایتی شنیدنی را دربارۀ کرامات حضرت موسی بن جعفر علیه‌السلام نقل کرده است و آن عبارت است از اینکه:
گروهى از شیعیان نیشابور جمع شدند و محمّد بن على نیشابورى را انتخاب نمودند که برای ملاقات امام به مدینه برود...
در فرازی از زیارت‌نامه حضرت امام موسی بن جعفر علیه‌السلام عرضه می‌داریم:
«پروردگارا درود فرست بر محمد و اهل‌بیتش و درود فرست بر موسى بن جعفر (علیه‌السلام) ... کسی که هنگام شهادتش با خواری و سبک شماری بر جنازه مبارکش ندا داده شد».
همچنان که از این فقرۀ زیارت‌نامه پیداست، هنگام شهادت آن بزرگوار حرمتشان رعایت نشد و ایشان را با خفت و خواری معرفی کردند.
برای اینکه ماجرای این اهانت را بدانیم، بهتر است مراجعه کنیم به روایتی که مرحوم شیخ صدوق نقل کرده‌اند...
یکی از این حضرات که سال‌ها از طرف طواغیت و ظالمین محاصره‌شده و در زندان‌ها مورد شکنجه قرار گرفت، حضرت ابوالحسن امام موسی بن جعفر علیهماالسلام بودند.
در فرازهایی از زیارت‌نامه آن امام همام به بخش‌هایی از این ظلم‌ها و شکنجه‌ها اشاره‌شده است. در آنجا که عرضه می‌داریم:
معروف است که ملاّ مهر علی بعد از ساختن قصیدۀ نامبرده حضرت رسالت صلّی اللّه علیه و آله و سلّم را در خواب دید که حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام هم در حضور مبارکش ایستاده.
شواهد التنزیل یکى از مهمترین متون کهن، تألیف حاکم حسکانى است که به تفصیل به فضائل و مناقب امیرالمؤمنین على علیه‌السلام و خاندان وى پرداخته است...
ملا مهر على به هرسه زبان عربى و ترکى و فارسى شعر خوب مى‌گفته و به فدوى تخلّص میکرده و با فقر و فلاکت می گذرانیده است. از اشعار عربى او قصیده رائیه‌ایست که در مدح حضرت امیر المؤمنین علیه‌السلام گفته است.
در ادامه، ابیاتی از این قصیده آمده است:
از مادر فاطمه بنت اسد مادر حضرت علی علیهمالسلام روایت شده:
«لَمَّا أَرَدْتُ أَنْ أَخْرُجَ هَتَفَ بِی هَاتِفٌ وَ قَالَ یَا فَاطِمَةُ سَمِیِّهِ عَلِیّاً فَهُوَ عَلِیٌّ وَ اللَّهُ الْعَلِیُّ الْأَعْلَى یَقُولُ اشْتَقَقْتُ اسْمَهُ مِنِ اسْمِی وَ أَدَّبْتُهُ بِأَدَبِی وَ أَوْقَفْتُهُ عَلَى غَامِضِ عِلْمِی وَ هُوَ الَّذِی یَکْسِرُ الْأَصْنَامَ فِی بَیْتِی وَ هُوَ الَّذِی یُؤَذِّنُ فَوْقَ ظَهْرِ بَیْتِی وَ یُقَدِّسُنِی وَ یُمَجِّدُنِی فَطُوبَى لِمَنْ أَحَبَّهُ وَ أَطَاعَهُ وَ وَیْلٌ لِمَنْ أَبْغَضَهُ»
هنگامى که خواستم از خانه ى خدا بیرون بیایم گوینده ى غیبى فریاد زد که:
اى فاطمه، نام نوزاد را «على» بگذار؛ زیرا خداوند علیّ اعلى می فرماید که نام او را از نام خودم مشتق کردم و او را خودم تربیتش نمودم و بر پیچیدگی های علمى خود آگاه کردم و او همانست که در خانه ى من بت ها را درهم شکند و بر فراز خانه ى من اذان بگوید و مرا مقدس دانسته و بزرگ شمارد. خوشا به حال آن کس که على را دوست داشته باشد و از او پیروى کند و واى بر آن کس که نسبت به او بغض داشته باشد.
کشف الغمة فی معرفة الأئمة (ط - القدیمة) ؛ ج1 ؛ ص60
امیرالمؤمنین علیه‌السلام دربارۀ حدّ و اندازه‌ی دوستی و دشمنی فرمودند:
امیرالمؤمنین علیه‌السلام دربارۀ انجام واجبات فرمودند:
1381 سال قمری از حادثه عاشورا می‌گذرد.
هفتادودو نفری که نه حکومت دست آنان بود و نه تعدادشان با خصم برابری می‌کرد، روزبه‌روز محبوب‌تر می‌شوند
و سی‌هزار نفری که تمام عِده و عُده‌ی خود را برای مقابله با این گروه اندک فراهم کردند؛ بیش‌ازپیش منفورتر می‌گردند.
کار که برای خدا باشد، خدا دل‌ها را به‌سوی انسان هدایت می‌کند.
در یک گزارش تاریخی دربارۀ بازار آهنگران کوفه چند روز قبل از عاشورا و تیرهایی که برای جنگ با حضرت سیدالشهدا آماده می‌کردند چنین آماده است:
خون پیکره‌ی حق در طول تاریخ از قلب عاشوراست و اگر حقیقت را بخواهی، هنوز روز عاشورا به شب نرسیده است ...
دستانت را فدا کردی تا دستگیر عالمیان باشی ...
آنطون بارای مسیحی: اگر حسین علیه‌السلام از آن ما (مسیحیان) بود، در هر سرزمینی برای او بیرقی برمی‌افراشتیم و در هر روستایی برای او منبری بر پا می‌داشتیم و مردم را با نام حسین علیه‌السلام به مسیحیت فرامی‌خواندیم.
امام امت را نه کفار به شهادت رساندند و نه قوم یهود.
بضعة الرسول (ص) را همین امت مسلمان و بلکه خواص آن به قتل رساندند!
حب دنیا و حب مقام که دل را فرابگیرد, فجیع ترین و دورازانتظارترین کارها نیز بر انسان آسان می شود.
#عمر بن سعد
چه حکیمانه گفته‌اند: «شَرَفُ المکانِ بالمکین»!
قداست کربلا به سبب قداست ساکنین آن است؛
همان کسانی که کرب و بلای آن را برای زنده نگه‌داشتن دین خدا، عاشقانه به جان خریدند؛
و اگر تو نیز در هرجایی و در هر موقعیتی که هستی به یاری دین خدا برخیزی، همان‌جا کربلاست؛
«کُلُّ أرضٍ کربلاء» هم یعنی همین.
چه بد فهمید‌ه‌اند کسانی که خود را پیرو حسین علیه‌السلام می‌دانند، بدون اینکه کاری به حکومت داشته باشند؛ نه از حکومت اسلامی حمایت می‌کنند و نه باری از آن را به دوش می‌کشند!
مگر سیدالشهدا علیه‌السلام برای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر قیام نکرد؟!
چه امربه‌معروف و نهی از منکری والاتر از تشکیل حکومت اسلامی؟!
حکومتی که معروف‌ها زیر بیرق آن گسترش می‌یابند و منکر‌ها با قوانین و نظارت آن ترک می‌شوند.
نوبت به «عَمرو بن قُرطه انصارى» رسید.
هر تیری و شمشیری که به سمت امام می‌آمد را به جان می‌خرید،
ولی باز در دلش دلهره بود که نکند برای امامش کم گذاشته باشد!
از شدت جراحت که بی‌رمق شد، با نگاهی عاشقانه به حسین (علیه‌السلام) عرضه داشت:
«آیا به عهد خود وفا کردم»؟
پای دفاع از امام و دین که باشد، جان نیز بی‌ارزش است.
به راستی، ما برای امام زمان‌مان چه کرده‌ایم؟!
سیدالشهدا علیه‌السلام در راه اصلاح تحریف‌هایی که در دین ایجاد شده بود شهید شد؛ درحالی‌که عده‌ای با تحریف در عزاداری، برای آن حضرت عزا می‌گیرند! جالب نیست؟!
«مپندار که تنها عاشوراییان را بدان بلا آزموده‌اند و لا غیر… صحرای بلا به وسعت همه‌ی تاریخ است»!
در روزی که حتی غریبه ها هم با یکدیگر برادر می شوند،
تعجب از دو برادری که در چنین روزی با یکدیگر مثل غریبه هستند!
فقط هوای نفس می تواند چنین شگغتی را رقم بزند!
بیاییم به شکرانه ی یک نعمت مشترک که همه مان از آن بهره مندیم، یکدیکر را ببخشیم و رابطه ی بین خودمان را اصلاح کنیم ...
و آن نعمت چیزی نیست جز محبت امیرالمؤمنین علی علیه السلام که در دل همه ی ما وجود دارد.
شاید شنیده یا دیده باشید که تمامی روزهای هفته به نام رسول خدا و ائمه معصومین علیهمالسلام نامگذاری شده اند.
به همین مناسبت است که مرحوم سید بن طاووس برای هر یک از آن حضرات در روز مخصوص خودشان زیارتی را نقل کرده است.[1]
یکی از مستندات این نامگذاری روایتی از حضرت امام هادی علیه السلام است که در منابع روایی شیعی نقل شده است...
روزی متوکل از ابن سکیت تقاضا کرد تا سؤال که برای مشکل بود را از حضرت امام هادی علیه السلام بپرسد و جواب آن را برایش بیاورد.
آن سؤال عبارت بود از اینکه: چرا خداوند حضرت موسى علیه‌السلام را با عصا و حضرت عیسى علیه‌السلام را با شفا دادن انسان کر و مبتلا به مرض پیسی و زنده کردن مرده‌ها فرستاد و حضرت محمد صلی الله علیه و آله را با قرآن و شمشیر فرستاد؟!
امام هادی علیه‌السلام در پاسخ به این سؤال فرمود:
یکی از کرامات ائمه معصومین اهل‌بیت رسول خدا علیهمالسلام این بود که به خواست خداوند، حیوانات درنده به این حضرات آسیبی وارد نمی‌کردند.
در ادامه این نوشته، حکایتی شنیدنی در مورد را نقل می‌کنیم:
در تاریخ آمده است که امام هادی علیه‌السلام با خواندن اشعاری در ذم دنیاگرایی و هواپرستی، این متوکل را چنان منقلب کردند که این شخص ظالم و جبار باآن‌همه سنگدلیی گریه کرد ...
غروب نزدیک می‌شود و توگویی تقدیر زمین از همین حاشیه‌ی اروندرود است که تعیین می‌گردد ...
از امیرالمؤمنین علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:
بدترین مردم کسی است که خود را بهترین مردم بداند.
از حضرت امام صادق علیه‌السلام نقل کرد که فرمود على بن الحسین علیه‌السلام می‌فرمود:
نوشیدن هیچ نوشیدنى بر من گواراتر از فروبردن خشم نیست که متعاقب آن صبر باشد هرگز مایل نیستم معامله کنم فروبردن چنین خشمى را با شتران سرخ‌موی.
کربلا را تو مپندار که شهری است در میان شهرها و نامی است در میان نام‌ها؛ نه! کربلا حرم حق است و هیچ‌کس را جز یاران امام حسین راهی به‌سوی حقیقت نیست ...
وقتی حضرت ابراهیم علیه‌السلام به «مشعرالحرام» آمد تا پسرش را قربانى کند، شیطان به دنبال او شتافت ...
مراسم حج درواقع عبادتى را نشان مى دهد که عمیقاً با خاطره مجاهدات ابراهیم علیه‌السلام و فرزندش اسماعیل علیه‌السلام و همسرش هاجر آمیخته است ...
حضرت على علیه‌السلام به رسول خدا صلیاللهعلیهوآله عرض کرد: «شما عقیل را خیلى دوست دارید»!
رسول خدا صلیاللهعلیهوآله فرمود: آرى به خدا سوگند دو محبت به او دارم ...
حضرت مسلم بن عقیل پسرعمو و سفیر حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام قبل از شهادتشان، وقتی در کوفه توسط لشکریان ابن زیاد لعنة الله علیه دستگیر شدند، وصایایی فرمودند.
یکی از وصیت‌های آن بزرگوار خطاب به عمر بن سعد که با او خویشاوندی داشت این بود که ..
از امام صادق علیه‌السلام روایت شده که فرمودند:
مدت زندگی مردم بیشتر با احسان و نیکوکاری‌شان تعیین می‌شود تا با عمر مقدر؛ و بیش از آنکه به سبب فرارسیدن اجل خود بمیرند براثر گناهان خویش می‌میرند.
باوجود افرادی همچون «حبیب بن مُظاهِر» و «مُسلِم بن عِوسَجَة» در کوفه که از سران شیعیان کوفه و دارای ایمان راسخ و فضائل فراوانی بودند، چرا حضرت مسلم در کوفه بی‌پناه ماند و کسی به یاری‌اش نرسید؟
حضرت امام حسین علیه‌السلام هنگام مسلم‌بن‌عقیل به سوی کوفه، نامهای به مردم کوفه نوشت و در آن نامه حضرت مسلم را چنین توصیف نمود ...
در روایت است که على علیه‌السلام به رسول خدا صلّی الله علیه و آله عرض کرد: «شما عقیل را خیلى دوست دارید»!
رسول خدا (ص) پاسخ داد:
